pooten op den rand zette en met den staart
kwispelend, vragend van Hedwig naar de meisjes en van de meisjes naar
Hedwig keek.

"Kom hier Bruce, beste hond," zei Bunny. "Je krijgt vandaag een extra
biscuit, omdat de vrouw jarig is. Hier!"

Zij haalde een biscuit uit haar zak en hield het hem voor.

"Pas op, je weet wel," hernam zij gebiedend. "Laat Maddy eens kijken hoe
verstandig je bent!"

Nu ging Hedwig opzitten in bed en Bunny hurkte bij den geduldigen hond
neder, liet hem zijn linkerpoot op haar schoot leggen, legde op den poot
de lekkernij en hield haar vinger in de hoogte.

"Pas op! Niet opeten voordat ik zeg dat het mag!"

Bruce zat heel stil, met zijn rechterpoot stijf op den grond geplant en
zijn staart bewegingloos. Hij boog den mooien kop voorover en er lag
droefheid in zijne houding, als wilde hij zeggen: "Och, waarom stel je
mijn geduld nu zoo lang op de proef? Wat beteekent dat nu eigenlijk?"

"Toe, geef het hem nu!" zei May.

"Opeten!" riep Bunny en met een flinken hap had Bruce de versnapering
verorberd.

"Nu mag hij mee naar beneden," zei Bunny. "Maak maar gauw voort, Maddy;
Bridget kleedt de kleintjes al aan. Wij moeten terstond met het
versieren beginnen."

"Tijd genoeg ten minste," dacht Hedwig en het bleek dat zij gelijk had,
want de ontbijttafel, de spiegel en de schoorsteen, al de etageres en
kleine tafeltjes, waarop of waarom maar varens en bloemen konden worden
gezet of klimop geslingerd, waren van groen voorzien, meer dan een uur
voordat Mrs. Balvourneen binnen kon komen. Toen zij verscheen, heden
gelijktijdig met den heer des huizes, was de vreugde dan ook heel groot.
Zij zag er veel opgewekter uit dan gewoonlijk, was hartelijk voor de
kinderen, bewonderde de versiering en sprak Hedwig vriendelijk toe over
de moeite, die zij zich had willen getroosten. Nesta en Boy mochten
naast haar zitten en Nesta's gezichtje straalde van blijdschap. Het
liefst zou zij den geheelen dag bij haar moeder gebleven zijn, maar daar
was geen denken aan. Er zou buitengewoon veel bezoek komen en 's avonds
zou er een groot diner worden gegeven, wat Mrs. Balvourneen heerlijk
vond. De kinderen mochten dan aan het dessert beneden komen en lang
blijven, beloofde zij.

"Hoera!" riep Boy, terwijl hij zijn stem zooveel mogelijk uitzette en
zijn best deed een onderkin te zetten en "hoera!" riepen Nesta en de
oudere zusjes, toen zij met Hedwig de kamer verlieten om allen "precies
te gaan doen, waarin zij lust had