en en passen en beraadslagen van belang,
waarbij Dorothy op den arm van haar vader geleund, lachend toeluisterde.
Zij knikte opgeruimd, toen hij zeide: "Als dat japonnetje niet meer
deugt, zullen wij er toch maar niet te veel om treuren, vindt je wel?
Gelukkig dat Fraeulein Eiche zelf niet gewond is!"

"Ja, en ik ben toch blij dat Fraeulein Eiche iets van mij gedragen
heeft," zei Dorothy met vuur.

"Maar nu moet Fraeulein Eiche zelf nog eens even wat zeggen," zei Hedwig
nu met luider stem. "Allereerst...." en zij ging naar Dorothy toe en gaf
haar een kus. "Je hebt je zoo goed gehouden, daar moet ik je even voor
bedanken. Ik kan onmogelijk zeggen dat ik wou dat wij maar niet naar
Luscombe Castle gegaan waren, want ik heb zooveel plezier gehad dat ik
heelemaal niet kan uitdrukken hoeveel.... Alles was even prettig en
iedereen was even vriendelijk voor me, Dr. Hearty's vriendin uit
Manchester niet het minst! Maar over het diner zal Dr. Hearty straks nog
wel willen vertellen; _ik_ wou nu zeggen dat Dorothy mij stellig beloven
moet dat zij, zoodra dat kan, eens bij mij in Manchester komt logeeren
en daar dan een nieuw japonnetje...."

"Neen, neen, neen!" viel Dorothy in. "Ik wil dolgraag eens bij u komen
logeeren, maar een nieuwe japon wil ik niet hebben, nooit!"

"Zoo? Ik ben blij dat ik je dat hoor zeggen," zei Dorothy's vader
lachend. "Dat komt goedkoop voor mij uit!"

"O, van _u_ wel," zei Dorothy dadelijk en zij trok haar vader aan zijn
baard en begon met hem te stoeien en het was een gelach en een pret van
belang--een geheel ander tooneeltje dan Hedwig zich een uur geleden
voorgesteld had te zullen zien!

Met een verlicht hart bond zij de mooie varens en grassen van Luscombe
bij elkaar; die wilde zij drogen en over eenige dagen mee naar
Manchester nemen en als een herinnering aan een "volmaakt prettigen
avond", op haar kamer in het _home_ aan den muur hangen. Dr. Hearty's
vriendin had haar allerlei inlichtingen omtrent Manchester gegeven en
ook namen opgeschreven van families, die, naar zij stellig meende te
weten, goed Duitsch onderricht voor hunne kinderen zochten en Hedwig
verlangde thans weer aan het werk te komen, al wist zij dat het haar
niet licht zou vallen afscheid te nemen van Devonshire en de Dimbleby's
en ... van Dr. Hearty!

Toen het eindelijk zoo ver was, toen zij op een mooien Meiochtend het
gezin Dimbleby vaarwel hadden gezegd en weer in den trein zaten om, na
enkele uren samen gespoord te hebbe