n, elkaar Gods zegen toe te wenschen
en verschillende richtingen uit te gaan, de dokter naar Londen en Hedwig
naar Manchester--toen hield Hedwig zich goed! Verkwikt door hare
heerlijke vacantie, met nieuwen moed bezield, vol hoop op de toekomst,
kwam zij te Manchester aan.

Reeds om de stad heen was het rookerig en somber, niet het minst in
Hedwig's oogen, thans verwend aan de heldere, frissche tinten en geuren
van het bekoorlijke Devonshire en terwijl zij het perron overliep, stak
zij even haar gezicht in den ruiker grassen en varens, die zij niet in
den koffer had willen pakken,--uit vrees dat zij zouden bederven,--maar
in de hand met zich meedroeg. Toen zij het met den koetsier van een
vigilante eens was geworden over den prijs, zette zij haar taschje even
op den grond en legde er de varens bovenop, om een oogenblik al haar
aandacht te schenken aan haar koffer, die met horten en stooten op het
imperiaal werd gezet. Hoe groot was echter haar ontsteltenis en--ook
haar lachlust!---toen zij, zich omkeerend om haar taschje en bouquet
weer op te nemen, ontdekte dat het paard bezig was met zichtbaar
welgevallen de nog sappige varens en grassen op te peuzelen, waarvan
thans nog maar enkele, half afgebeten exemplaren over waren! Die liet
Hedwig liggen; het was te treurig om zulke overblijfselen van vervallen
grootheid als herinnering aan den onvergetelijken avond op Luscombe
Castle te bewaren! Hoofdschuddend ging zij de vigilante in.

Zij werd in het _home_ met groote vriendelijkheid ontvangen en kreeg een
eenvoudige, nette kamer, waar zij tot haar verrassing een kom vol gele
primula's zag staan--een geschenk van Dr. Hearty, zooals de directrice
haar vertelde--en, ook zeer tot haar blijdschap, een briefje vond liggen
van een dame, die haar circulaire ontvangen had en haar den volgenden
dag over lessen wenschte te spreken....

[Illustration: Sneeuwwitje en de prins.]
[Illustration: De zeven dwergen.]

Zoo begon het leven van Hedwig Eiche in het groote Manchester, dat haar
thans--na vele, vele jaren van hard en energiek werken--zoo lief
geworden is dat zij er met warme ingenomenheid van getuigen kan: "Ik zou
nergens anders willen wonen!"

En wat zal ik hier nu nog bijvoegen? Alleen over de meisjesjaren van
Hedwig Eiche heb ik willen spreken; wenschte ik ook nog haar zeer
merkwaardig leven in Manchester te schetsen, het zou te veel worden.

De lessen kwamen, langzaam in het begin, toen sneller en steeds in
grooter getale,