rotscher zeker ook wel dan op de schitterende juweelen, die aan haar
hals prijkten. "Kom naast mij, dan kan iedereen je goed hooren."

"Wat gaat er gebeuren, wat zal May doen?" werd er in Hedwig's buurt
gevraagd. "Zingen misschien?"

"Dat zou aardig zijn, ze heeft een heel mooie stem, maar misschien durft
ze niet recht; het is nogal geen kleinigheid voor zoo'n uitgelezen
publiek te zingen," was het lachend antwoord.

"Zwijgen, als 't je blieft," klonk het nog eens.

Weer was er een algemeene stilte, die verbroken werd door de stem van
Mr. Balvourneen. "Allereerst wou ik even zeggen," zei hij, "dat
verscheidene gasten hier in mijn buurt den wensch te kennen hebben
gegeven naar een lied, ter afwisseling van het aangename discours hier
aan tafel. Mijn oudste dochtertje wil gaarne aan dien wensch te gemoet
komen, maar ... zou ik de onbescheiden vraag mogen doen of er wellicht
onder onze jonge dames zijn, die ook zingen kunnen en zich geroepen
voelen zich te laten hooren?"

"Ja, o ja!" "Die en die en die!" "Ik wil ook wel!" werd er geroepen en
Mr. Balvourneen glimlachte. "Heel goed," hernam hij, "als er zooveel
krachten zijn, moest er dan, dunkt me, eens een wedstrijd in het zingen
worden gehouden tusschen May en die jonge dames, die lust hebben aan den
wedstrijd deel te nemen."

"Ja, ja, ja! Prachtig!" riep men weer.

"Dan stel ik voor dat zij, die ons door haar zang en door de keuze van
haar lied het diepst weet te treffen, dit tot belooning zal krijgen.
Godsdienstige liederen zou ik thans buiten willen sluiten...." En hij
nam een fraaie, kristallen bloemvaas op, die met roode anjelieren gevuld
was.

"_Splendid!_" "_Lovely!_" "_How very nice!_" klonk het opgewonden en men
klapte in de handen en lachte en had plezier en Hedwig vergat hare
grieven en lachte van harte mee.

Het bleek dat er, behalve May, nog zes jonge meisjes waren, die aan den
wedstrijd wenschten deel te nemen en allen moesten zich nu naar het eind
der zaal begeven en bij de palmen gaan staan tegenover de eettafel;
ieder zou zich dan van de rij af op haar beurt laten hooren. May vond
het een eer zich met zooveel oudere meisjes te mogen meten en toen zij
van uit de verte Hedwig ontdekte, wuifde zij haar eenige malen hartelijk
toe. Hedwig wuifde terug, doch keek verrast om, toen zij de hand van
Bunny op haar schouder voelde.

"Maddy," zei ze opgewonden, "als May het nu toch eens won, wat zou dat
vreeselijk aardig zijn! Als zij zich maar goed kan ho