huchter en te gelijk
zoo nieuwsgierig dat Hedwig er plezier in had en lachend zei:

"Kom maar gerust wat dichter bij en bekijk mij eens goed, want dat wil
je toch zeker graag, niet waar? Wie ben je eigenlijk? _Ik_ ben een
Duitsch meisje en jij...."

"_I am English_," zei het meisje, terwijl al de verlegenheid uit haar
gezicht verdween en zij eveneens vroolijk lachte. "_I am Mrs. Dimbleby's
daughter. Are you ready for your supper?_"

Terstond gleed Hedwig van het bed af, ten zeerste "_ready for her
supper_," zooals ze zeide. Nog even vroeg zij aan het meisje hoe zij
heette en "Dorothy" klonk het weer bedeesd, toen knikte het blonde
hoofdje haar nog even vriendelijk toe en verdween Dorothy weer, zacht en
behoedzaam zooals zij gekomen was.

In de zitkamer stond de tafel gedekt en werd Hedwig beleefd, met een
kleine buiging, begroet door Mr. Dimbleby, den heer des huizes, die er
als een echte _gentleman_ uitzag. Terwijl hij een stoel voor haar
aanschoof, een paar lage vaasjes met primula's op de tafel zette,
vingerdoekjes op de borden legde, het servet met de mooie
papaverteekening gladstreek en den schotel met ham bij het bruine brood
voor Dr. Hearty neerzette, kon Hedwig duidelijk opmerken dat zijn
dochtertje sprekend op hem geleek en van hem hare beschaafde manieren
hebben moest. Ook in Mr. Dimbleby's oogen lag de stil-vroolijke trek,
dien zij in Dorothy's oogen had ontdekt. Zij sprak er met Dr. Hearty
over, toen Mr. Dimbleby het vertrek verlaten had.

[Illustration: Dorothy Dimbleby.]

"Het moet een bizonder aardige verhouding zijn tusschen die twee," zei
Dr. Hearty. "De moeder is ook heel lief, maar zwak. Zij zijn om haar in
Devonshire komen wonen en Dorothy is hun eenigst kind. Zij vindt het
heerlijk hier, gaat nog school natuurlijk, maar is toch ook reeds de
rechterhand van haar moeder. Met haar vader moet zij dikwijls de
grootste pret hebben en allerlei grappen uithalen. Zij zou misschien wel
een prettige leerling zijn, niet waar? Maar ik vrees, dat zij aan
Duitsche lessen voor haar nog niet toe zijn."

Neen, daaraan werd door de ouders van Dorothy blijkbaar voorloopig niet
gedacht, maar aardig was het zoo goed als Hedwig en zij al heel spoedig
samen over weg konden. Reeds den eersten ochtend, toen Hedwig een poosje
voor Miss Hearty in de zitkamer verscheen, raakte zij druk met Dorothy,
die bezig was het ontbijt klaar te zetten, in gesprek en hadden zij
zoo'n plezier samen om een zoutvaatje, dat op een zeer