nu, door Dorothy geholpen, het
aardige toiletje aangetrokken, dat haar tot aller vreugde, inderdaad
vrij goed paste; alleen konden de halfkorte mouwen en de, voor eene
volwassene jonge dame, beslist te korte rok niet blijven zooals zij
waren. "Ik heb nog een heel stuk van die kant, waarmee het lijfje
gegarneerd is; zal ik die even halen? Dan kan die misschien onder aan de
mouwen worden gezet," zei de bereidvaardige Dorothy, "en in den rok zijn
onder de strooken twee opnaaisels, dus die kan gemakkelijk langer worden
gemaakt." En meteen was zij alweer de kamer uit.

Ze kwam terug met de mooie kant en met haar werktaschje. "Mag ik het
doen?" vroeg ze gretig. "Mag ik die opnaaisels lostornen?"

"Wel zeker, heel graag," en Miss Hearty nam de mouwen onder handen,
Hedwig de eene helft van den rok en Dorothy de andere en onder gelach en
gepraat werd het werk verricht, terwijl de regen buiten tegen de ramen
kletterde en het vuur in den haard des te helderder vlamde. Mrs.
Dimbleby kwam ook even binnen om te vragen of zij ook helpen kon en
groot was de pret, toen ook Mr. Dimbleby aan de deur klopte en zijne
diensten kwam aanbieden!

Natuurlijk steeg Dorothy's opgewondene belangstelling ten top, toen de
gewichtige dag daar was en zij, tot haar innige trots, zelf de laatste
hand mocht leggen aan Hedwig's toilet, dat haar nu, dank zij de
aangebrachte veranderingen, werkelijk heel goed stond, al ontbrak nog
steeds de sleep! Miss Hearty zag er onberispelijk deftig uit in zware,
grijze zijde en toen het rijtuig met haar en Hedwig wegreed, keek de
geheele familie Dimbleby het na, als kon zij zich daardoor eenigszins
een voorstelling maken van het genot, dat op Luscombe Castle zou worden
gesmaakt.

Dorothy mocht dien avond langer opblijven dan gewoonlijk om op den
terugkeer der beide dames te wachten en zoodra zij het rijtuig meende te
hooren aankomen, snelde zij naar buiten. Even stond zij bewonderend te
kijken naar de sterren, die zich in de diepblauwe zee weerkaatsten, toen
keek zij verlangend uit naar het naderende rijtuig.

Toen het al dichter en dichter bij kwam, viel het haar op dat zij geen
handen zag wuiven door de geopende raampjes; zij had toch beslist gezegd
dat zij hier zou staan wachten! Snel liep zij een eind den weg op. Het
was het rijtuig toch wel?

Ja, daar zag zij duidelijk het gezicht van Miss Hearty, dat haar
vriendelijk toeknikte. Hedwig zat naast haar, maar keek niet naar
buiten; zij hield het hoofd voorover