"

"Zeker," zei Hedwig. Toen zich tot den man wendend, die dadelijk beleefd
zijn pet afnam, "wij kunnen immers het park en het kasteel wel zien,
niet waar?"

"O ja, het park in ieder geval wel. Zal ik u dan den weg maar wijzen?"
antwoordde de man bereidvaardig.

"Graag," zeiden Dr. Hearty en Hedwig als uit een mond en nu begon er een
liefelijke wandeling door het schoone, boschrijke park van Luscombe. De
man vertelde dat er vroeger een oude boerderij gestaan had en dat eerst
in 't begin der 19^e eeuw het tegenwoordige kasteel was gebouwd en de
meeste der tegenwoordige, zware boomen waren geplant. Hij deelde een en
ander mede op een onderhoudende, soms geestige wijze en de beide dames,
die achter hem liepen, waren het er--misschien wel wat heel
hoorbaar!--over eens dat hij: "_a very nice man indeed_" en "_quite
gentlemanly_" was.

Toen zij dicht bij Luscombe Castle waren, vroeg Hedwig weer:

"En het kasteel, is dat ook te zien? Kan dat misschien even voor ons
gevraagd worden?"

De man dacht een oogenblik na. "Ik wil het wel voor u vragen," zei hij
met een fijn glimlachje, "maar ik weet niet of het toegestaan zal
worden."

"Wij zullen maar in hoop leven en geduldig hier op u blijven wachten,"
zei Dr. Hearty, waarop hij beleefd boog en verdween.

Het duurde niet lang of een ander, een knecht in livrei, verscheen in
zijn plaats en vroeg of de dames maar zoo goed wilden zijn hem te
volgen, "het kasteel stond voor haar open."

Van pure blijdschap kneep Hedwig Miss Hearty even in den arm, maar de
dokter fronste de wenkbrauwen. "Deftig zijn!" fluisterde zij en trok
daarbij zoo'n dwaas gezicht dat Hedwig groote moeite had het bevel te
gehoorzamen.

Zwijgend volgden zij nu den knecht naar een marmeren vestibule, toen een
breede gang met hooge palmen door en eindelijk naar een kleine,
vroolijke kamer, waar bij een raam een dame thee zat te schenken, en
waar zij, tot haar niet geringe verwondering, bij een ander raam den man
zagen staan, die haar door het park den weg gewezen had en--die niemand
anders bleek te zijn dan de eigenaar van het kasteel!

Dr. Hearty was de eerste, die van hare verbazing bekwam en in welgekozen
bewoordingen verontschuldigingen maakte over de dwaze vergissing. "Het
deed mij veel genoegen te hooren," was het vroolijke antwoord, "dat ik
"_a nice man_" en "_quite a gentleman_" was! Mag ik u nu eens aan mijne
vrouw voorstellen? Van Dr. Hearty hebben wij ook hier in Devonshire
natuurlijk veel hoo