gestaan
en had met Bruce een wandeling gemaakt naar het mooi gelegene kerkje van
Glengariff. Terwijl zij naar haar kamer terug liep om hare schoenen uit
te trekken, bleef zij eensklaps midden op de trap verschrikt staan, want
een hevig gegil drong vanuit een der badkamers tot haar door. Wat kon er
nu aan de hand zijn? Zonder zich te bedenken snelde zij naar de badkamer
toe en daar vond zij Nesta, die door Bridget gebaad werd, gillen en
schreeuwen dat het een aard had. "Akelige, nare Biddy!" riep ze, haar de
spons uit de hand rukkend en de zeep, zoover zij maar kon, door de kamer
keilend. "Ik zal het aan moeder zeggen ... aan moeder zeggen...."

Zij hield zich even stil, toen zij Hedwig gewaar werd, doch toen de
geduldige Bridget zeep en spons bij elkaar gezocht had en haar weer
begon te wasschen, gilde zij het opnieuw uit en gaf haar in haar woede
een harden slag in het gezicht.

Onder den invloed van de tintelende pijn, liet Bridget hare handen
zakken en ging achteruit, maar Hedwig trad terstond op Nesta toe, greep
haar beide handen vast en vroeg streng:

"Met welke hand heb je Bridget geslagen, Nesta?"

Nesta werd donkerrood. Hedwig zag aan de uitdrukking van hare oogen dat
zij zich begon te schamen, maar dit niet weten wilde en koppig kwam het
antwoord eruit:

"Met de rechter."

"O." In de vaste overtuiging dat zij goed handelde, nam Hedwig de
bewuste hand beet en gaf er een flinken tik op, wat natuurlijk
tengevolge had dat Nesta nogmaals een keel opzette. "Dat zal wel gauw
bedaren," dacht Hedwig, "het kan niet anders dan heilzaam voor haar
zijn," maar zij had er niet op gerekend dat nog iemand anders dan
Bridget haar met Nesta bezig had gezien. Daar stond echter Mrs.
Balvourneen, die ongemerkt was binnengekomen, juist op het gewichtige
oogenblik dat Nesta den bestraffenden tik op haar arm kreeg!

"Mag ik weten wat dit beteekent?" vroeg zij op hoogen toon en zonder het
antwoord af te wachten, ging zij naar Nesta toe en sloeg den arm om haar
heen met de woorden:

"_My poor little darling!_"

De "arme, kleine lieveling" ging nu zoo erbarmelijk snikken dat het
haast niet aan te hooren was.

"Kleed Miss Nesta dadelijk aan Bridget, terwijl ik er bij ben," zei Mrs.
Balvourneen en tot haar dochtertje: "Ach mijn kindje, schrei toch niet
meer zoo, dat vindt moeder zoo naar. Wil zij vandaag eens een prettig
vacantiedagje hebben en den heelen ochtend bij haar moedertje wezen?"

"Ja, ja," snikte Nesta.

"Als u zo