waar Duitsch onderwijs verlangd wordt en daar
kun je dus dadelijk werk van maken. Gaat dit naar wensch, dan volgen de
andere lessen ook wel."

"Ik kan u niet zeggen hoe zulk een werkkring mij aantrekt," zei Hedwig.
"Er is maar een ding jammer bij...."

"En dat is?"

"Dat Dr. Hearty niet in Manchester woont," zei Hedwig met glinsterende
oogen.

"Ja, als je aan 't flikflooien gaat, moeten wij maar van het onderwerp
afstappen," zei Miss Hearty lachend. "Ik had je anders juist nog willen
vertellen dat er misschien een kennis van mij, toevallig juist uit
Manchester, hier in de buurt op Luscombe Castle bij Dawlish, komt
logeeren. Het zou aardig wezen als wij haar nog zagen. We moeten in
ieder geval morgen maar eens naar Dawlish toe wandelen en Luscombe
Castle gaan zien; maar ga nu voor het avondeten een kwartiertje rusten,
want je bent weer een en al opgewondenheid."

Hedwig ging gehoorzaam heen, al was zij tot rusten allerminst gestemd.
Op den rand van haar bed zat zij met een dankbaar en verruimd hart naar
de zee te kijken en naar de schaduwen op de lichtroode rotsen, waarop de
gouden brembloesems wuifden. "Heerlijk, heerlijk!" fluisterde zij een
paar malen. "Wat zal ik nu mijn best gaan doen!"

Het was of de zon nog nooit zoo mooi had geschenen als den volgenden
dag, toen Dr. Hearty en zij naar Dawlish toe wandelden. Hedwig was
uitgelaten en zong en huppelde langs den weg als een kind, zich niet
storend aan de opmerkingen van Miss Hearty dat dit volstrekt niet
"_quite English_" was!

Zij werd wat stiller, toen zij het schilderachtige Dawlish achter zich
lieten en de hooge, donkere dennen en ceders in het gezicht kregen, die
het heuvelachtige park van Luscombe Castle zoo bizonder mooi maken.

"Weet je wat nu een raar geval is? Dat ik niet aan Mr. Dimbleby gevraagd
heb of het kasteel wel voor 't publiek te zien is," zei Dr. Hearty, toen
zij den ingang van Luscombe naderden.

[Illustration: Luscombe Castle bij Dawlish (Devonshire).]

"Kom, laten wij maar door loopen! Het ziet er zoo prachtig uit," zei
Hedwig. "Als wij nu zeggen dat wij heel uit Londen komen...."

"O zoo! Dus dan wil jij het woord wel doen zeker?"

"Met plezier," zei Hedwig terstond, maar zij zag toch een beetje vreemd
op, toen zij juist op dat oogenblik bij het hek een man zagen staan, die
rustig naar de beide dames stond te kijken.

"Dat zal de tuinman wezen," zei Dr. Hearty. "Je treft het dat hij daar
juist staat. Vraag het hem nu maar gauw.