Hoewel de koetsier met veel geweld den klopper op de voordeur liet
vallen, duurde het geruimen tijd eer deze geopend werd en Hedwig was dus
in staat de aankondiging op het bord op haar gemak te lezen. Dit was wat
zij las:

_Select Governesses' Home and Agency,
For Gentlewomen Only.

Office Hours--Eleven till half past Four
Saturdays--Eleven till Two._

"_For Gentlewomen only_!" Dan mocht zij er zeker op rekenen in deftig
gezelschap te komen! Zij hoopte dat zij in haar gevlekten mantel maar
niet al te veel _gentlewomen_ zou tegenkomen straks in de gang.

Vooralsnog scheen daar ook al heel weinig kans op; het huis was als
uitgestorven en eerst na een herhaald, donderend geklop van den
verontwaardigden koetsier, werd de deur langzaam geopend door een vrij
slordig dienstmeisje. Zij groette Hedwig nauwelijks, toen deze haar
goeden dag zeide en verdween terstond weer, nadat de koffer in huis was
gezet.

Vermoeid als zij was, moest Hedwig nu langen tijd op de vloermat in de
smalle gang staan wachten, tot het iemand believen zou haar te woord te
staan. Het bleef eerst doodstil om haar heen, alleen hoorde zij even bij
een trap, die blijkbaar naar de keuken leidde, een gestommel van
dienstmeisjes. Te oordeelen naar de woorden, die zij opving, konden zij
het niet te best samen vinden. Eindelijk klonken er ook voetstappen in
haar nabijheid.

Een reeds bejaarde dame met vriendelijke oogen, die het bleeke,
vermagerde gezicht nog aantrekkelijk maakten, stond voor haar, zeide
haar goeden dag en vroeg haar welken prijs zij voor haar kamer wenschte
te betalen. Welken prijs? Dat kon Hedwig niet zoo precies zeggen.
"Liefst niet te duur," zei ze aarzelend, "want ik hoop wel gauw een
goede betrekking te vinden, maar toch...."

"Maar toch wenscht ge nu wat zuinig te wezen," zei de directrice van het
_home_ met een glimlach. "Dan kan ik u juist aan een kleine kamer
helpen, die gisteren open gekomen is. De grootere kamers zijn alle voor
twee of vier personen...."

"Als het kan, zou ik wel graag alleen slapen," zei Hedwig.

"Zeker, die kleine vertrekken zijn voor een persoon bestemd. Ik zal u
even den weg wijzen."

Zij ging Hedwig voor, een hooge trap op met erg uitgeloopen treden, die
slechts ten deele door een rafeligen, grijzen looper waren bedekt. Zij
bevonden zich nu op een groot portaal, waarop ettelijke, met nummers
voorziene deuren uitkwamen en dat door een raam uitzicht gaf op een
naargeestig, door hooge muren omringd,