rothy
binnen met een briefje voor Dr. Hearty. "Van Luscombe Castle; er wordt
op antwoord gewacht," zei ze.

Hare oogen keken heel nieuwsgierig, terwijl Miss Hearty het briefje las,
maar zij bleef toch zwijgend wachten, evenals Hedwig, die onafgewend
naar Miss Hearty's gezicht zat te kijken en het "heerlijke schommelen"
thans geheel naliet. Dr. Hearty glimlachte even, toen zij het briefje
weer dichtvouwde, maar zij sprak geen enkel woord. Bedaard schreef zij
een antwoord en overhandigde dit aan Dorothy en eerst toen deze weer
verdwenen was, zei ze langzaam en als in gedachten:

"Dat is dus overmorgen...."

"Overmorgen? Wat is er overmorgen?" vroeg Hedwig snel.

"Gunst ja, ik had je waarlijk wel eerst mogen vragen of je er wel lust
in hadt; het spijt me dat ik daaraan niet gedacht heb. Nu, je kunt je
altijd nog bedenken."

"Lust in hadt! Maar waarin dan toch?" vroeg Hedwig ongeduldig. "Spreek
toch niet zoo in raadselen!"

"Ik zal duidelijk zijn als jij je kalm houden wilt," zei Dr. Hearty, die
er plezier in had haar te plagen.

"Maar ik ben zoo kalm als wat!"

"En je schommelt niet eens!"

"Alsof dat een bewijs van kalmte was!" riep Hedwig lachend uit. "Enfin,
ik ben al weer druk bezig. Kijk maar!"

Zij bracht den schommelstoel duchtig in beweging en keek de dokter
vragend aan.

"Er zal overmorgen een dineetje wezen op Luscombe Castle," zei Miss
Hearty, "en daar wil men ons graag bij hebben. Mijn vriendin uit
Manchester komt vandaag."

"Een dineetje! Hoe verrukkelijk!" riep Hedwig, opspringend uit haar
stoel. Toen opeens met een verslagen gezicht: "Maar ik heb geen enkele
japon, die daarvoor mooi genoeg is."

"Geen japon? Och kom...."

"Neen, wezenlijk niet. Die Iersche mousseline is totaal versleten en
verder heb ik weinig anders dan eenvoudige blouses en een paar donkere
japonnen."

"Ja, dat gaat niet, vooral nu niet, nu ik juist een beetje eer met je
moet inleggen. Mijn zijden japon kan ik je moeielijk leenen, die zal ik
zelf aan moeten trekken en buitendien...."

"Buitendien zouden mijn beenen er dan ook een heel eindje uitsteken,"
zei Hedwig, terwijl zij naast Miss Hearty ging staan en lachend op haar
neer zag. "Ik ben wel _iets_ grooter dan u!"

"Oneerbiedig kind! Maar hoe zullen wij raad schaffen? Dorothy zal ook
niets hebben. Zij is wel nogal groot voor haar leeftijd, maar toch nog
bijna geheel een kind...."

Daar kwam Dorothy--iets heel ongewoons voor haar--ongevraagd weer
binnen. "Ik da