in de
deuropening staan. De twee oudste meisjes van dertien en veertien jaar,
bogen de hoofden nieuwsgierig voorover om beter in de kamer te kunnen
zien, terwijl het achtjarige, blonde zusje en het aardige broekmannetje
van vijf, uit alle macht Bruce, den hond, toeriepen dat hij
"_Mam'selle_" een kus moest geven!

Hedwig lachte mee en legde haar hoofd even tegen den kop van Bruce aan,
die vond dat de vriendschap nu gesloten was en naar de kinderen
terugliep. "_Oh mam'selle! The new man'selle!_" riepen de meisjes met
eigenaardig welluidende stemmen, die Hedwig prettig in de ooren klonken.
Toen vroegen zij met schalksche gezichtjes of zij binnen mochten komen.

Hedwig knikte maar. Wat kon zij anders doen? "Vijf minuten," zei ze en
terstond stond het geheele troepje, Bruce incluis, in haar kamer.

"Ziezoo, nu zal _ik_ u eens vertellen wie wij eigenlijk allemaal zijn,"
zei het tweede meisje, dat een echt bij-de-handje was en er ook zoo
uitzag met haar kort, bruin haar, grijsgroene oogen en het brutale
wipneusje in het smalle, scherpomlijnde gezicht. "Dit is May," en zij
schoof haar ouder zusje naar voren. "Een snoes, vindt u niet?" En May,
een mooi meisje met dik, blauwzwart haar en heel donkerblauwe oogen,
bloosde even en keek lachend tot Hedwig op. "Dan kom ik," ging het
praatstertje voort, "niets mooi, zooals u ziet, maar wezenlijk nogal
aardig! Ik heet eigenlijk Kathleen, maar ik word altijd Bunny genoemd,
niet omdat ik op een konijntje lijk...."

"Jawel, jawel, daarom juist wel," riep May er tusschen door, doch Bunny
legde haar de hand op den mond en vervolgde: "Dat heelemaal niet, maar
omdat Bunny korter en makkelijker is dan Kathleen. Dit is Nesta," en zij
duwde het achtjarige meisje naar voren, een teergebouwd kind met
donkerbruine oogen en lang, blond haar. "Nesta is een _klein_ beetje een
driftkopje, maar anders niet kwaad...."

En Nesta rukte zich los, stampte op den grond en riep half schreiend:

"Ik ben heelemaal geen driftkopje, heelemaal niet! En jij moogt geen
leugens vertellen...."

Maar Hedwig had haar bij de hand genomen en keek haar ernstig en
doordringend in de oogen. Toen ging het blonde hoofdje langzaam naar
beneden en de trillende lippen zwegen.

"En dit is de eenige heer," zei Bunny, met gemaakte deftigheid op haar
broertje wijzend. "Zijn naam is Gerald, voorloopig noemt iedereen hem
echter Boy. Toch heeft hij zich al vast een mannenstem aangeschaft en
daarom wordt hij ook wel eens de _thu