iet dus
haar koffer, waarop ze trouw was blijven zitten, even in den steek en
liep naar de _cars_ toe. Terstond was zij door drie, vier koetsiers
omringd. Met drukke gebaren en in een taal, die haar volstrekt
onverstaanbaar was, trachtte ieder haar aan het verstand te brengen dat
hij haar het mooiste en het gemakkelijkste en het snelst-rijdende
voertuig kon aanbieden. De gebaren waren zeker welsprekend en duidelijk
genoeg, vooral van een der Ieren, een man met zwarte, heel levendige
oogen, die haar bij den arm nam, naar zijn _jaunting-car_ toe bracht en
vlug, zonder meer, op een der zijbanken wilde tillen. Lachend duwde zij
hem ter zijde, toen beduidde zij hem in het Engelsch, heel langzaam
sprekend, waar zij naar toe moest en dat zij een koffer bij zich had.
Hij knikte als een Chineesch poppetje ontelbare malen, ten bewijze dat
hij haar verstond en toonde zich bereid, de bagage te gaan halen.

[Illustration: Shamrock.]
[Illustration: Een Iersche jaunting-car.]

Maar ... toen hij den grooten, Duitschen koffer zag--door de kinderen op
Hill House "_Flinkie's Cottage_" gedoopt--betrok zijn gezicht. Neen, dat
zware ding kon hij onmogelijk op zijn _jaunting-car_ zetten! Hij keek
treurig, schudde het hoofd en haalde de schouders op en Hedwig begreep
natuurlijk al spoedig, waar het aan haperde.

Wat nu te beginnen? Zij had geen lust den koffer aan het station achter
te laten, wetend dat het kasteel Balvourneen uren ver af lag en er
waarschijnlijk niet spoedig gelegenheid zou zijn de bagage te laten
halen. Besluiteloos bepeinsde zij wat haar te doen stond, terwijl al de
koetsiers een voor een naar den koffer kwamen kijken en eindelijk in een
kring om haar heen kwamen staan. Zij babbelden onophoudelijk samen,
telkens naar haar wijzend en onwillekeurig moest zij lachen om het
wonderlijke taaltje en de zeer bewegelijke gezichten der sprekers, die
blijkbaar nog nooit in hun leven een koffer van zulke afmetingen hadden
aanschouwd!

Eindelijk tikte er een, die er goedhartig en vriendelijk uitzag, haar op
den schouder en zei in gebroken Engelsch dat hij bereid was "den koffer
en haar zelf"--heel vleiend was deze zinvoeging zeker niet!--op zijn
_jaunting-car_ te nemen en te brengen waar zij wezen moesten.

Zij knikte hem dankbaar toe en hij en nog drie behulpzame Ieren namen
den koffer op om dien op het wagentje te zetten. Heel handig ging het
niet, wel was er een groot vertoon van ijver bij; maar juist toen de
vrij zware koffer