krijgen. Maar o, hoe vurig verlangde zij te hooren van die nieuwe
betrekking....

Eerst later, toen zij aan het smakelijk avondeten zaten, bracht Mrs.
Rowley haar op de hoogte. Zij had een brief gekregen van een vriendin,
die toevallig door kennissen gehoord had van een rijke, Protestantsche,
Iersche familie, die een Duitsche of Fransche gouvernante zocht. Muziek
moest ook onderwezen worden. Of Mrs. Rowley misschien ook iemand kende,
geschikt voor zulk een betrekking en zoo ja, of zij er dan spoedig werk
van maken wilde, want Mrs. Balvourneen zou gaarne hebben dat de nieuwe
gouvernante zoo spoedig mogelijk, liefst reeds met Juni, kwam; de
kinderen--er waren er vier, drie meisjes en een jongetje--waren al veel
te lang zonder geweest.

Mrs. Rowley's vriendin wist niet veel van de betrekking af, wel had zij
gehoord dat men het op het kasteel Balvourneen, wat voeding, enz.
betrof, heel goed had. Zij geloofde dat een van de kinderen wat lastig
was en dat Mr. en Mrs. Balvourneen zich nogal "voelden". Het salaris was
vrij groot; voor iemand, die goede getuigschriften kon overleggen,
veertig pond. Het kasteel lag in het zuiden van Ierland tusschen
Glengariff en Killarney, meer in de buurt van Glengariff; het moest er
prachtig mooi wezen.

"O, daar zou ik heel graag naar toe gaan, heel graag!" riep Hedwig
levendig uit. "Zou ik dan maar niet dadelijk schrijven? Anders is een
ander mij misschien voor. "Het kasteel Balvourneen," wat klinkt dat
mooi, he? En het is ook een mooi salaris; prachtig! En nu kan het
getuigschrift van de barones von Zerclaere mij uitstekend van dienst
zijn! Ik moet maar dadelijk schrijven...."

"Neen, neen," zei Mrs. Rowley, de hand op haar schouder leggend. "Weet
je wat je dadelijk doen moet? Naar bed gaan en eens flink uitslapen. Je
ziet er juist uit alsof dat hoog noodig is! Dan schrijf _ik_ aan Mrs.
Balvourneen."

"Is dat werkelijk niet te veel moeite?"

"Het is verschrikkelijk veel moeite, maar je moest het mij nu toch maar
opdragen. Ik beloof je dat ik den brief nog van avond naar de post zal
laten brengen."

In een opwelling van groote dankbaarheid, greep Hedwig de hand van haar
gastvrouw en drukte er een kus op. Mrs. Rowley glimlachte. "Ik kan
gerust schrijven dat je een echt Duitsch meisje bent," zei ze.

De brief werd terstond geschreven en verzonden. Den volgenden dag echter
lag Hedwig met koorts te bed, zoodat zij haar voornemen om op het
wandeluur der school even in de buurt van Hill