brief in de hand en een paar malen keek zij er even
in, ook terwijl Hedwig nog sprak; toen deze zweeg, zei ze:

"Dat is een heel, heel droevige geschiedenis; het is dus op Hill House
nog erger gesteld dan ik vermoedde. Natuurlijk begrijp ik dat gij niet
anders hebt kunnen handelen en ik ben heel blij dat gij dadelijk bij mij
gekomen zijt, vooral omdat.... Maar eerst moet ik u eens vragen: Hebt
gij er nog niets van gehoord dat er kans bestaat dat de school op Hill
House opgeheven wordt?"

Hedwig keek zeer verbaasd op. Neen, daarvan wist zij in 't geheel niets
af!

"Ik had er juist dezer dagen eens met u over willen spreken, maar dacht
dat het beter was nog even te wachten," vervolgde Mrs. Rowley. "Niet
alleen ik, nog vele andere menschen hier in Chester weten wel of
vermoeden, hoe de zaken op de school staan. Nu zijn er maatregelen
genomen om Miss Wells te doen besluiten, haar betrekking neer te leggen
en wij hopen beslist dat zij hiertoe wel zal overgaan, zoo niet tegen de
groote vacantie, dan toch met Kerstmis. De kinderen zullen naar betere
scholen gezonden worden, als er eerst met hunne betrekkingen is
onderhandeld en de onderwijzeressen zullen een anderen werkkring moeten
zoeken."

Hedwig sloeg de handen in elkaar. "Ik ben er heel, heel blij om," zei
ze uit den grond van haar hart. "Maar als ik het geweten had...."

"Als gij het geweten hadt, zoudt ge wellicht tot het eind gebleven zijn,
denkt gij?" vroeg Mrs. Rowley. "Toch is het goed dat dat niet gebeurd
is, want ik geloof dat ik reeds nu een andere betrekking voor u weet."

"Een andere betrekking? Gunst!" Hedwig sprong op van haar stoel.

"Ja, maar voordat ik u daarvan iets naders vertel, moeten eerst die hoed
en mantel eens afgedaan worden en wij het ons eens wat gemakkelijk
maken. Ga in dezen lagen stoel zitten, dan zeg ik even aan Anna dat zij
de logeerkamer voor u in orde brengt. Ik reken erop dat gij een weekje
bij mij blijft om dan misschien tegen Juni...."

Zij zweeg en ging lachend om Hedwig's nieuwsgierig gezicht, de kamer
uit.

In groote spanning bleef Hedwig achter. Wat, wat kon het zijn? Waar zou
zij misschien tegen Juni heen kunnen gaan? Ze vouwde de handen achter
het hoofd samen en leunde achterover in haar stoel, innig het gevoel van
rust genietend, dat zij voor 't oogenblik althans, in veilige haven was
aangeland. En ze was blij, zoo blij dat Mary Wren en Taffy en al de
andere verhongerde leerlingen van Hill House het beter zouden gaan