ernis haar eigenbelang totaal vergetend en niet luisterend naar het
waarschuwende: "Stil, stil toch!" van Miss May. "Ik _wil_ niet zwijgen!"

In de oogen der meisjes, niet het minst in die van Taffy en Mary Wren,
blonk bewondering voor zooveel moed.

"En toch _zult_ gij het! Ik wil geen woord meer hooren, niets meer,
begrepen?" gilde Miss Wells meer dan dat zij sprak, terwijl zij voor
Hedwig staan ging en haar vlak in 't gezicht zag. "En ook u wil ik hier
op Hill House niet houden. Gij vertrekt beiden op staanden voet. Pakt
uwe koffers en verdwijnt."

"Gaarne," zei Hedwig beleefd, maar nu begonnen de kinderen, geheel
buiten zichzelven van droefheid, zoo wanhopig te snikken dat haar het
hart week werd.

"Stilte!" gebood Miss Rench. "Terstond!"

Doch de kinderen snikten voort, zoo diep verslagen dat Hedwig noch Miss
May het langer aan konden hooren en de schoolkamer verlieten.

Een uur later had de zware voordeur van Hill House zich voor goed achter
haar gesloten. Afscheid van de kinderen hadden zij niet meer mogen
nemen. De koffers werden voorop het wagentje gezet, dat met den mageren
Peter ervoor en zijne verzorgster erin, gereed stond haar weg te brengen
en weldra ging het den heuvel af en naar het station toe.

Hier nam Miss May afscheid van Hedwig om met den trein te vertrekken
naar het kleine dorp, waar haar moeder woonde, voor wie zij gedeeltelijk
den kost moest verdienen.

Hedwig liet zich naar Mrs. Rowley brengen. Haar wilde zij om raad en
hulp vragen en om logies, althans voor een paar nachten; dan zou zij
zien wat haar verder te doen stond. Haar hoofd gloeide en zij voelde
zich wonderlijk gestemd, juist alsof alles wat zij zooeven doorgemaakt
had, een benauwde droom was geweest. Vergiste zij zich niet? Zou zij
werkelijk nooit op Hill House terug komen en nooit meer iets kunnen doen
voor die arme kinderen?

Peter's verzorgster nam voor het huis van Mrs. Rowley op zeer koele
wijze afscheid van haar, nadat de groote, Duitsche koffer met moeite
door Hedwig en het dienstmeisje in de gang was neergezet. Met een
kloppend hart liet zij zich nu door het meisje aandienen en weldra
stond zij voor de verbaasde Mrs. Rowley, die juist verdiept was in een
brief, dien zij in de hand hield.

Terstond vertelde Hedwig alles precies zooals het gebeurd was, zich
thans voor goed ontslagen rekenend van de belofte om over Hill House te
zwijgen en Mrs. Rowley luisterde met een zeer ernstig gezicht. Nog
steeds hield zij den