lachen te bedwingen--allen vonden het,
kinderen als zij waren, prettig dat er eens "iets ongewoons" gebeurde.

Miss Rench, die naast Miss Wells zat, wist haar echter, door haar op
handige wijze zacht in den arm te knijpen, in zoo verre wakker te
krijgen dat zij ongeduldig haar arm wegtrok en "_don't_" fluisterde. Het
snorken hield op en maakte plaats voor een minder hoorbare, geregelde
ademhaling, maar toen de dienst afgeloopen was, sliep de directrice weer
zoo vast, als lag zij in haar gemakkelijk veeren bed--het eenigste van
die soort dat zich daar bevond!--op Hill House.

Er werd nu besloten dat Hedwig en Miss May met de andere
onderwijzeressen en de kinderen naar Hill House terug zouden gaan,
terwijl Miss Rench en Miss Ellis, de huishoudster, bij de directrice
zouden blijven en later met haar thuis komen.

Intusschen was de stortregen in een druilerigen motregen overgegaan.
Hedwig huiverde onwillekeurig en vond, toen zij Hill House naderden, dat
het er somberder uitzag dan ooit, maar de kinderen waren levendig en vol
nieuwsgierigheid wat Miss Wells toch schelen mocht. Misschien was zij
wel ziek en misschien kreeg de school nu wel een heele week vacantie en
misschien mochten zij dan wel eens een langen dag met "Flinkie" uit,
hoopten sommigen, doch deze hoop bleek gansch ijdel te wezen.

Wel voelde Miss Wells zich, toen zij thuis kwam, "werkelijk ongesteld",
zooals ze klagend tot Miss Rench zeide en wel bleef zij daarom een dag
of vier te bed en liet zich door Miss Ellis ter dege bedienen, maar van
vacantie voor de leerlingen of een extra-uitgangetje kwam niets in; de
kinderen moesten in tegendeel bizonder hard werken. Want de directrice
had het bestuur overgedragen aan Miss Rench, die, haar macht genietend,
met ijzeren hand het bewind voerde en zooveel ze maar kon, straffen
uitdeelde. Bovendien was het voedsel nog slechter en onsmakelijker dan
anders en kreeg men nog minder te eten. Hedwig vond het schandelijk en
had Zaterdags bij Mrs. Rowley groote moeite de belofte om over Hill
House te zwijgen, niet te verbreken. Zij had er 's ochtends met Miss May
over gesproken dat het zoo niet langer ging, dat er verandering komen
_moest_ en Miss May had met een heftigheid, die zij anders zelden
toonde, ook gezegd dat het niet meer uit te houden was; de kinderen
schreiden haast van honger!

Hedwig dacht aan dit gesprek, toen zij van haar les naar Hill House
terug liep. Mrs. Rowley had haar weer zeer vriendelijk ontvangen.