nog veel grooter," zei Bob gewichtig, "wel zoo." Hij liep
vooruit om aan te toonen, hoe groot wel.

Hans hield zich stil, hij vond, dat Bob den koffer nu wel wat heel
groot maakte. Maar hij vond het toch jammer dit te zeggen.

"Dan ben ik toch werkelijk bang," zei Nel, die best begreep, dat Bob
overdreef, "dat die reuzenkoffer niet bij ons de voordeur in kan en
dus in 't geheel niet in jullie slaapkamertje kan staan. Ma zal hem
dan zeker wel in het schuurtje laten zetten."

"In het schuurtje?" Een paar verschrikte oogen keken Nel aan. "Onze
mooie koffer?"

"Ja, waar de cokes en de turf geborgen wordt."

"Misschien is hij toch wel een beetje kleiner. Zou hij niet een beetje
kleiner zijn, Bobbie?"

Bob knikte. "Maar 't is toch een groote."

"Moesje, daar zijn we. Oom en Vader komen achteraan."

"Dag, jongens; wel, wel, wat hebben jullie mooie vlaggetjes."

"Spritsje, vlagje, Mammi?" vleide kleine Fritsje.

"Mag Fritsje je vlagje even hebben, Bob?"

"Hoera, ma vergist zich. Dit is Hans en dat is Bob. Nu zal ik jullie
eens even door elkaar rommelen. Niet kijken, ma." Dolf draaide Hans
en Bob als twee tolletjes om elkaar heen. "Doet u nu de oogen maar
weer open. Nu ...?"

"Ja, jongens, dat is niet gemakkelijk. Ik geloof ... ik geloof ...,
dat ik hier Hansje Pansje bij 't oor heb," lachte mevrouw Van Brakel.

"Geraden."

"Dat Hansje Pansje, Mammi?" kwam Frits met zijn lief stemmetje er
tusschen.

"Ja, kleine vent. Hansje Pansje. Nu zullen we maar eerst een boterham
gaan eten. Jullie buikjes zijn zeker leeg en hol."

Hans en Bob knikten, dat hunne bolletjes er bijna afrolden en
natuurlijk deed Fritsjes bolletje op de maat mee.

"Daar komen vader en oom Karel al aan. Door, zet gauw den grooten
stoel met het kussen voor oom klaar."

"Och, kijk eens, Bobbie, wat een aardige poes," riep Hansje. "Effentjes
haar een kusje geven, tante?"

"Zeker, geef jij Julia maar een kusje."

Maar Julia had op dat oogenblik in 't geheel geen lust in een kusje
en stapte statig den tuin in, zonder ook maar naar de jongens om
te zien. 't Was duidelijk, dat zij zich eerst wat wilde opknappen,
voor ze aan Hans en Bob zou worden voorgesteld. Met een sprongetje
zat ze op de schutting en ging toen kalm haar toilet maken.

Ja, Julia was een ijdel poesje.

"Is ze bang, dat wij haar in den staart willen knijpen, of bij een
achterpoot in de hoogte tillen, zooals Jaap altijd doet, tante?"

"Jaap, wie is Jaap?"

"Jaap harkt onzen