Leni wilden geven, klaar was, keek ze nog eens voor de
ramen naar allerlei beeldige dingetjes. Nauwelijks stond ze daar,
of een slagersjongen zei lachend: "Zeg eens, jongejuffrouw, is dat
de laatste mode, op _die_ manier je handschoenen te dragen?"

Nu werd het Door toch te erg en met een kleur als vuur draaide ze
den winkel in.

"Juffrouw," begon ze stotterend, "is..." maar Door kon bijna niet
verder spreken, toen ze het lachende gezicht van de juffrouw zag. "Is
de," hakkelde ze. Maar op eens schaterde de juffrouw het uit: "Hebt
u zoo door de stad geloopen?"

"Ja," knikte Door verlegen. "Ja."

Door bekeek zich van alle kanten, draaide zich om en om.

"Hebt u niet naar uw handschoentjes gezocht?" Door knikte; begreep
er niets van. "Voelt u dan eens op uw hoed." Nu schaterde Door het
uit. "O, daar zijn ze, nu begrijp ik alles."

"Ja, maar er zit nog iets, ik geloof een zakdoek. Voel maar eens
achter de lus."

"Ja warempel," lachte Door. "Als ze dat thuis hooren! Ik ben maar wat
blij, dat u 't mij gezegd hebt, dank u wel. Maar nu zou ik bijna mijn
boodschap vergeten. Ik kwam eens hooren, of de mand klaar was. Morgen
is mijn zusje jarig."

De juffrouw beloofde het cadeautje op tijd te bezorgen en lachend
nam Door afscheid.

"Net iets voor jou, net iets voor jou," riep Nel, toen Door het heele
verhaal thuis deed.

"Prachtig," zei vader, "prachtig. Jullie zult eens zien, dit meisje
wordt nog een professor."

"Je verschijnt nog eens op een morgen met de handschoenen aan je
voeten en de schoenen aan je handen," plaagde Dolf.

"Dat denk ik niet," zei Door; "want gewoonlijk mis ik een van beide."

En terwijl Door beneden het verhaal deed van haar ongelukkigen tocht,
liepen Hans en Bob met Fritsje tusschen zich in ongemerkt zacht de
trap op. "Pas op, dat Leni ons niet hoort," zei Hans.

"Leni morgen jarig," zei Fritsje.

"Ja, Leni krijgt iets heel moois," zei Hans gewichtig.

"Ja," zei Bob, "Leni krijgt een echt kuikentje, omdat ze zooveel van
kuikentjes houdt."

"Waar is het?" vroeg Frits belangstellend.

"Kom maar mee, het ligt in dezen koffer," zei Hans, terwijl hij den
koffer open deed. Nieuwsgierig keek Frits er in.

"Ik zie geen kuikentje," zei hij teleurgesteld.

"Zie je dat ei daar liggen?" vroeg Hans, nadat hij eerst allerlei
kleedingstukken van hem en Bob uit den koffer had genomen.

Frits knikte.

"Dat ei wordt een kuikentje," legde Bob uit.

"Ja," zei Hans, Bobs woorden herhalend, "dat