wam zeggen dat Miss Wells haar wenschte te
spreken, zuchtte zij even. De directrice zou haar nu zeker onder handen
nemen omdat zij dien dag slecht les had gegeven; alsof zij anders gekund
had!

Met het voornemen om de berisping geduldig aan te hooren, ging zij naar
haar toe. Tot haar verwondering kwam er echter geen vermaning, maar een
verzoek of liever een bevel, dat haar een gewaarwording gaf als ging er
opeens weer meer licht komen in haar leven door het uitzicht op een
zekere vrijheid, die haar zeer, zeer welkom was. Tot nu toe was het haar
namelijk niet geoorloofd geweest, Hill House ooit te verlaten dan op de
dagelijksche wandelingen met de leerlingen en Zondags naar de kerk; van
alleen uitgaan mocht nooit sprake wezen. Doch nu _gebood_ Miss Wells
haar, voortaan iederen Zaterdag een uur privaatles te gaan geven aan een
zekere Mrs. Rowley, die in Chester woonde en onderricht in het Duitsch
wenschte te ontvangen. Hedwig kon eerst hare ooren niet gelooven. En dat
zou zij mogen doen, zij, die alles behalve een gunstelinge van Miss
Wells was en steeds door Miss Rench met Argusoogen werd bespied! Zij zou
iederen Zaterdag geheel alleen een wandeling mogen maken naar de stad en
daar privaatles gaan geven! Zij vond het heerlijk en liet hare
blijdschap duidelijk op haar gezicht lezen.

Miss Wells was echter totaal ongevoelig voor die blijdschap en vervolgde
met hare scherpe stem:

"Dat zal dus iederen Zaterdag moeten gebeuren en wel geregeld om drie
uur in den middag. Reeds aanstaanden Zaterdag zal met de lessen moeten
worden begonnen. Natuurlijk eisch ik van u de stellige belofte dat nooit
door u aan Mrs. Rowley iets, ook maar _iets_, herhaal ik, zal worden
meegedeeld van wat op Hill House voorvalt. Indien ik daarop geen staat
kan maken...."

Zoo goed als haar heeschheid het toeliet, viel Hedwig roepend in:

"Ik zal nooit over het minste of geringste, dat op Hill House betrekking
heeft, spreken." Zij had groote neiging eraan toe te voegen: "Zoo'n
aangenaam onderwerp is het niet," maar zij hield die woorden wijselijk
in.

Zij stond op om heen te gaan, doch er brandde haar nog een vraag op de
lippen en snel vroeg ze:

"En wat zal ik met die lessen verdienen?"

Miss Wells zag haar dom aan.

"Ik versta u niet," zei ze knorrig. "Spreek toch duidelijker. Het is of
ik een poes hoor miauwen, als u spreekt."

Zich sterk inspannend om hare stem krachtiger te maken, herhaalde Hedwig
roepend haar vraag.

"Ermee verdiene