aboraverint asseclae, quosque a Patrum studio absterret
corruptelarum nescio quarundam suspicio. Quo ergo huic timori mederemur,
codices Manuscriptos, quotquot Bibliothecae nostrae habent, contulimus; et
textum Benedictinum pro fundamento quidem ponentes, varias etiam lectiones,
quas notarunt {viii} Benedictini, sedulo pensitantes, codicum Oxoniensium
quoque, in nova hac editione paranda, opem adhibuimus. Et quatuor quidem ex
iis jamdudum in gratiam editorum Benedictinorum, hic illic collati erant;
quod tamen, etsi non infide, negligentius tamen certe factum est. Quos cum
accuratius contulissemus, e duobus eos fontibus profluxisse apparuit; et
eorum quidem, quos literis ABCD insignivimus[2], tantam esse inter se
affinitatem, ut ex uno Ms. eos exscriptos esse suborta sit suspicio; alias
tamen, (etsi rarius in lectionibus majoris momenti,) adeo in diversa
ierunt, ut ad unam potius, quam dicunt, "familiam" pertinere visi sint,
quam ab uno exemplare desumpti. Codex autem reliquus E, ad aliam omnino
familiam pertinet; adeo ut mirum sit eum qui codices BCDE olim contulerit,
"codd. Anglicanis" toties hanc vel illam lectionem tribuerit, cum cod. E ut
plurimum a caeteris diversam sistat. Indoles autem horum Mss. clarius nobis
innotuit, inspectis Varr. Lectt., quas editor recentior Benedictinus D.
Martin, suae Confessionum editioni (Parisiis 1741) subjecit, quippe qui
Mss., quos adhibuerit, nominatim fere ubique adducat. Postquam ergo horum
lectiones sedulo notaveramus, codd. ABCD maxime cum antiquissimo illo
codice Germ. 1. (saeculi, sicut ille autumat, octavi, adeoque vix
quadringentos post editas Confessiones annos descripto) congruere
reperimus; E vero potius cum Bertinensi. Hi autem in libb. x. et xi
universis, quater tantum, (quoad saltem lectiones utriusque notavit D.
Martin,) inter se concordant; caeteris Mss. praecipuis, Gislen. Camer.
Aquic. Torn. 1., cum utroque ut plurimum congruentibus, quoties a lectione
vulgata discedant; ita tamen ut Germ. 2. plerumque cum Germ. 1. congruat,
uterque vero, ut et Bertin., lectiones plures sibi proprias habeat.
"Familias" ergo, quas vocant, duas admodum diversas exhibent. Codd. autem
Oxon. ita cum utroque congruunt, ut in aliis rursus discedant, unde liquet
eos e codicibus antiquis, his affinibus, potius quam ex ipsis fuisse
derivatos; {ix} saepissime vero eas lectiones habent, quas Benedictini,
tanto supellectile muniti, in "codd. antiquissimis" vel "optimis" exstare
testati sunt.
C
|