et terram conderet; et unde ei in mentem venerit tandem aliquando ea
facere, cum antea non fecisset." Dum vero iis refellendis insistit, de
Tempore copiose et accurate disserit. 205

LIBER DUODECIMUS.

Primi Geneseos versiculi interpretationem prosequitur, _In principio
fecit Deus coelum et terram_; in quo _coeli_ nomine significari docet
creaturam illam spiritualem vel intellectualem, quae faciem Dei semper
contemplatur; _terrae_ autum vocabulo informem materiam, ex qua rerum
corporearum species fuerunt posthac formatae. Verum alias interpretandi
rationes haudquaquam improbandas esse; imo ex Scripturae divinae
profunditate sensum multiplicem erui posse et debere, quinimo, quidquid
omnino veri in ejus verbis inveniri potest, id in iis revera contineri,
confitetur. 226 {xvi}

LIBER DECIMUS TERTIUS.

Dei bonitatem vel ex hoc maxime commendari docet, quod cum rebus a se
creatis nullatenus indigeret, eas non tantum condiderit, sed singulas
quasque in suo genere perfecerit. Trinum Deum, ipsiusque Spiritus
sancti proprietatem, primis Geneseos verbis insinuari ostendit; et de
ejus in nobis effectibus praeclare omnino disserit. Deinde tota conditi
Universi historia nobis allegorice exhiberi docet mirabilem illum
ordinem, quem in instituenda et sanctificanda Ecclesia Deus servare
voluit, cum non alio plane fine condita fuerint universa. 249

* * * * *

{1}

S. AUR. AUGUSTINI

HIPPONENSIS EPISCOPI

CONFESSIONUM

LIBRI TREDECIM.[5]

* * * * *

LIBER PRIMUS.

A Dei laudibus exorsus, recolit vitae suae primordia ad annum decimum
quintum. Infantiae peccata agnoscit et pueritiae; atque hac aetate in
lusum et puerilia quaeque oblectamenta, quam in litterarum studia
procliviorem se fuisse confitetur.

[Sidenote: I. Deum vult laudare ab ipso excitatus. Ps. 144, 3; 146, 5. Jac.
4, 6. 1 Pet. 5, 5.]

1. _Magnus es, Domine, et laudabilis valde: magna virtus tua, et sapientiae
tuae non est numerus._ Et laudare te vult homo, aliqua portio creaturae
tuae; et homo circumferens mortalitatem suam, circumferens testimonium
peccati sui, et testimonium quia _superbis resistis_: et tamen laudare te
vult homo, aliqua portio creaturae tuae. Tu excitas, ut laudare te
delectet; quia fecisti nos ad te, et inquietum est cor nostrum, donec
requiescat in te[6]. Da mihi, Domine,