omniaque hesterna et retro hodie facies,
hodie fecisti. Quid ad me, si quis non intelligat[11]? {6} Gaudeat et ipse,
dicens: [Sidenote: Ex. 16, 15.]_Quid est hoc_? Gaudeat etiam sic; et amet
non inveniendo invenire potius, quam inveniendo non invenire te.
[Sidenote: VII. Infantia quoque peccatis obnoxia.]
11. Exaudi, Deus. Vae peccatis hominum! Et homo dicit haec, et misereris
ejus; quoniam tu fecisti eum, et peccatum non fecisti in eo. Quis me*
commemorat peccatum infantiae meae? Quoniam nemo mundus a peccato coram te,
nec infans cujus est unius diei vita super terram. [Sidenote: Job 14, 4. e
vers. vet.]Quis me commemorat? An quilibet tantillus nunc parvulus, in quo
video quod non memini de me? Quid ergo tunc peccabam? An quia uberibus
inhiabam plorans? Nam si nunc faciam, non quidem uberibus, sed escae
congruenti annis meis ita inhians, deridebor atque reprehendar justissime.
Tunc ergo reprehendenda faciebam: sed quia reprehendentem intelligere non
poteram; nec mos reprehendi me, nec ratio sinebat. Nam exstirpamus et
ejicimus ista crescentes. Nec vidi quemquam scientem; [Sidenote: Joh. 5,
2.]cum aliquid purgat*, bona projicere. An pro tempore etiam illa bona
erant, flendo petere etiam quod noxie daretur; indignari acriter non
subjectis hominibus, liberis et majoribus, hisque a quibus genitus est,
multisque praeterea prudentioribus non ad nutum voluntatis obtemperantibus;
feriendo nocere niti quantum potest, quia non obeditur imperiis quibus
perniciose obediretur? Ita imbecillitas membrorum infantilium innocens est,
non animus infantium. Vidi ego et expertus sum zelantem parvulum: nondum
loquebatur, et intuebatur pallidus amaro aspectu collactaneum suum. Quis
hoc ignorat? Expiare se dicunt ista matres atque nutrices nescio quibus
remediis. Nisi vero et ista innocentia est, in fonte lactis ubertim manante
atque abundante, opis egentissimum, et illo adhuc uno alimento vitam
ducentem, consortem non pati. Sed blande tolerantur haec, non quia nulla
vel parva, sed quia aetatis accessu peritura sunt. Quod licet probes, cum*
ferri aequo animo eadem ipsa non possunt, quando in aliquo annosiore
deprehenduntur.
12. Tu itaque, Domine Deus meus, qui dedisti vitam infanti, et corpus, quod
ita ut videmus instruxisti sensibus, compegisti membris, figura decorasti,
proque ejus universitate atque incolumitate omnes conatus animantis
insinuasti; jubes me laudare te in istis et [Sidenote: Ps. 91,
2.]_confiteri tibi, et psallere nomin
|