s est hic,
nisi Deus noster, suavitas et origo justitiae, qui [Sidenote: Mat. 16, 27.
Rom. 2, 6.]_reddis unicuique secundum opera ejus_, et [Sidenote: Ps. 50,
19.]_cor contritum et humiliatum non spernis_?

inter lucem quod est Deus, et lucem quam fecit Deus, &c. (Aug. c. Faust.
xxii. 8.) Alii Deum esse non posse, nisi corpus igneum putaverunt. Alii
[Manichaei] candorem lucis immensae per infinita spatia usquequaque
porrectum, ex una tamen parte quasi nigro quodam cuneo fissum, duo adversa
regna opinantes, et talia rebus constituentes principia, cum suis
phantasmatis fabulati sunt. De vera relig. s. 96. Sed nec iterum ideo tibi
non videatur Deus quod sol, quia sol tamquam rota quaedam est, non immensum
lucis spatium; et dicas tibi, Ergo Deus infinitae lucis est et immensae: ut
quasi tendas ipsum solem, et facias illum non habere finem, nec hac nec
illac, nec sursum nec deorsum; et tamen lucem tibi immensam proponas Deum:
nec hoc est Deus. Aug. Serm. iv. s. 5.]

{48}

5. Erat eo tempore vir sagax[68], medicae artis peritissimus, atque in ea
nobilissimus, qui proconsule* manu sua coronam illam agonisticam imposuerat
non sano capiti meo, sed non ut medicus. Nam illius morbi tu sanator, qui
[Sidenote: 1 Pet. 5, 5. Jac. 4, 6.]_resistis superbis, humilibus autem das
gratiam_. Numquid tamen etiam per illum senem defuisti mihi, aut destitisti
mederi animae meae? Quia enim factus ei eram familiarior, et ejus
sermonibus (erant enim sine verborum cultu vivacitate sententiarum jucundi
et graves) assiduus et fixus inhaerebam; ubi cognovit ex colloquio meo
libris genethliacorum esse me deditum, benigne ac paterne monuit ut eos
abjicerem, neque curam et operam rebus utilibus necessariam, illi vanitati
frustra impenderem: dicens ita se illam didicisse, ut ejus professionem
primis annis aetatis suae deferre voluisset, qua vitam degeret; et si
Hippocratem intellexisset, et illas utique litteras potuisse intelligere*:
et tamen non ob aliam causam se postea, illis relictis, medicinam
assecutum, nisi quod eas falsissimas comperisset, et nollet vir gravis
decipiendis hominibus victum quaerere. "At tu, inquit, quo te in hominibus
sustentas*, rhetoricam tenes; hanc autem fallaciam libero studio, non
necessitate rei familiaris sectaris; quo magis mihi te oportet de illa
credere, qui eam tam perfecte discere elaboravi, quam ex ea sola vivere
volui." A quo ego cum quaesissem quae causa ergo faceret ut multa inde vera
pronuntiarentur; respondit