os ad se moverent. Et animadvertebam et videbam in ipsis corporibus
aliud esse quasi totum, et ideo pulchrum; aliud autem quod ideo deceret,
quoniam apte accommodaretur alicui, sicut pars corporis ad universum suum,
aut calceamentum ad pedem, et similia. Et ista consideratio scaturivit in
animo meo ex intimo corde meo; et scripsi {57} libros de Pulchro et Apto;
puto, duos aut tres. Tu scis, Deus: nam excidit mihi. Non enim habemus eos;
sed aberraverunt a nobis, nescio quomodo.

[Sidenote: XIV. Libri de Apto et Pulchro Hierio nuncupati. Unde hunc
amaverat.]

21. Quid est autem quod me movit, Domine Deus meus, ut ad Hierium* Romanae
urbis oratorem scriberem illos libros, quem non noveram facie, sed amaveram
hominem ex doctrinae fama quae illi clara erat, et quaedam verba ejus
audieram, et placuerant mihi? Sed magis quia placebat aliis, et efferebant
eum laudibus, stupentes quod ex homine syro, docto prius Graecae facundiae,
postea in Latina etiam dictor* mirabilis exstitisset, et esset
scientissimus rerum ad studium sapientiae pertinentium, mihi placebat.
Laudatur homo, et amatur absens. Utrumnam ab ore laudantis intrat in cor
audientis amor ille? Absit: sed ex amante alio accenditur alius. Hinc enim
amatur qui laudatur, dum non fallaci corde laudatoris praedicari creditur;
id est, cum amans eum laudat.

22. Sic enim tunc amabam homines ex hominum judicio; non enim ex tuo, Deus
meus, in quo nemo fallitur. Sed tamen, cur non sicut auriga nobilis, sicut
venator studiis popularibus diffamatus; sed longe aliter et graviter, et
ita quemadmodum et me laudari vellem? Non autem vellem ita laudari et amari
me, ut histriones; quanquam eos et ipse laudarem et amarem: sed eligens
latere, quam ita notus esse; et vel haberi odio, quam sic amari. Ubi
distribuuntur ista pondera variorum et diversorum amorum in anima una? Quid
est quod amo in alio, quod rursus, nisi odissem, non a me detestarer et
repellerem, cum sit uterque nostrum homo? Non enim, sicut equus bonus
amatur ab eo qui nollet hoc esse, etiam si posset; hoc et de histrione
dicendum est, qui naturae nostrae socius est. Ergone amo in homine quod odi
esse, cum sim homo? Grande profundum est ipse homo, [Sidenote: Mat. 10,
30.]_cujus_ etiam _capillos_ tu, Domine, _numeratos_ habes, et non
minuuntur in te: et tamen capilli ejus magis numerabiles sunt, quam
affectus ejus, et motus cordis ejus.

23. At ille rhetor ex eo erat genere, quem sic amabam, ut vellem me esse
talem; et err