m lacrymis lacteis? Quam tamen ficum
si comedisset aliquis sanctus, alieno[56] sane, non suo scelere decerptam,
misceret visceribus, et anhelaret de illa angelos, imo vero particulas[57]
Dei, gemendo in oratione atque {41} ructando[58]: quae particulae summi et
veri Dei ligatae fuissent in illo pomo, nisi electi[59] sancti dente ac
ventre solverentur. Et credidi miser magis esse misericordiam praestandam
fructibus terrae, quam hominibus, propter quos nascerentur. Si quis enim
esuriens[60] peteret, qui Manichaeus non esset, quasi {42} capitali
supplicio damnanda buccella videretur, si ei daretur.

[Sidenote: XI. Planctus et somnium matris de filio.]

19. Et [Sidenote: Ps. 143, 7.]_misisti manum tuam ex alto_, et de hac
profunda caligine [Sidenote: Ps. 85, 13.]_eruisti animam meam_, cum pro me
fleret ad te mater mea fidelis tua, amplius quam flent matres corporea
funera. Videbat enim illa mortem meam ex fide et spiritu, quem habebat ex
te; et exaudisti eam, Domine. Exaudisti eam, nec despexisti lacrymas ejus,
cum profluentes rigarent terram sub oculis ejus, in omni loco orationis
ejus; exaudisti eam. Nam unde illud somnium, quo eam consolatus es, ut
vivere me concederet* et habere secum eamdem mensam in domo; quod nolle
coeperat, aversans et detestans blasphemias erroris mei? Vidit enim stantem
se in quadam regula lignea, et advenientem ad se juvenem splendidum,
hilarem atque arridentem sibi, cum illa esset moerens et moerore confecta:
qui cum causas quaesisset ab ea moestitiae suae quotidianarumque
lacrymarum, docendi, ut assolet, non discendi gratia, atque illa
respondisset perditionem meam se plangere; jussisse illum quo secura esset,
atque admonuisse ut attenderet et videret, ubi esset illa, ibi esse et me.
Quod illa ubi attendit, vidit me juxta se in eadem regula stantem. Unde
hoc, nisi quia erant aures tuae ad cor ejus? O tu, bone omnipotens, qui sic
curas unumquemque nostrum, tanquam solum cures; et sic omnes, tanquam
singulos!

20. Unde illud etiam, quod cum mihi narrasset ipsum visum, et ego ad id
trahere conarer, ut illa se potius non desperaret futuram esse quod eram;
continuo sine aliqua haesitatione, "Non, inquit: non enim mihi dictum est,
Ubi ille, ibi et tu; sed, Ubi tu, ibi et ille." Confiteor tibi, Domine,
recordationem meam quantum recolo, quod saepe non tacui, amplius me isto
per matrem vigilantem responso tuo, quod tam vicina interpretationis
falsitate turbata non est, et tam cito vidit quod videndum