le motus gratissimos, quasi fomitibus conflare animos, et ex pluribus
unum facere.

[Sidenote: IX. De humana amicitia. Beatus qui amat in Deo.]

14. Hoc est quod diligitur in amicis; et sic diligitur, ut rea sibi sit
humana conscientia, si non amaverit redamantem, aut si amantem non
redamaverit, nihil quaerens ex ejus corpore praeter indicia benevolentiae.
Hinc ille luctus, si quis moriatur; et tenebrae dolorum, et versa dulcedine
in amaritudinem cor madidum, et ex amissa vita morientium mors viventium.
Beatus qui amat te, et amicum in te, et inimicum propter te. Solus enim
nullum charum amittit, cui omnes in illo chari sunt, qui non amittitur. Et
quis est iste, nisi Deus noster, Deus qui [Sidenote: Gen. 2, 24.]_fecit
coelum et terram_, et [Sidenote: Jer. 23, 24.]_implet ea_[78], quia
implendo ea fecit ea? Te nemo amittit, nisi qui dimittit: et qui dimittit,
quo it, aut quo fugit, nisi a te placido ad te iratum? Nam ubi non invenit
legem tuam in poena sua? Et [Sidenote: Ps. 118, 142.]_lex tua veritas_, et
[Sidenote: Joh. 14, 6.]_veritas tu_.

[Sidenote: X. Labiles creaturae, nec in eis potest anima requiescere.]

15. [Sidenote: Ps. 79, 20.]_Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem
tuam et salvi erimus._ Nam quoquoversum se verterit anima hominis, ad
dolores[79] figitur alibi praeterquam in te, tametsi figitur in pulchris
extra te et extra se. Quae tamen nulla essent nisi essent abs te, quae
oriuntur et occidunt, et oriendo quasi esse incipiunt, et crescunt ut
perficiantur, et perfecta senescunt et intereunt: et non* omnia senescunt,
et omnia intereunt. Ergo cum oriuntur et tendunt esse, quo magis celeriter
crescunt ut sint, eo magis festinant ut non sint: sic est modus eorum.
Tantum dedisti eis, quia partes sunt rerum, quae non sunt omnes simul; sed
decedendo ac succedendo agunt omnes universum, cujus partes sunt. Ecce sic
peragitur et sermo noster per signa sonantia. Non enim erit totus sermo, si
unum verbum non decedat cum sonuerit partes suas, ut succedat aliud. Laudet
te ex illis anima mea, Deus creator omnium; sed non {54} in eis infigatur
glutine amoris per sensus corporis. Eunt enim quo ibant, ut non sint*, et
conscindunt eam desideriis pestilentiosis; quoniam ipsa esse vult, et
requiescere amat in eis quae amat[80]. In illis autem non est ubi: quia non
stant, fugiunt; et quis ea sequitur sensu carnis? aut quis ea comprehendit,
vel cum praesto sunt? Tardus est enim sensus carnis, quoniam sensus carnis
est