cht, het viel haar in die
dagen van droefheid over den dood van Anna Schaub niet moeielijk
"rustig" te wezen!

Haar Kerstfeest was heel stil. Zij ging 's ochtends naar de Duitsche
kerk en kwam verkwikt en gesterkt terug; het oude, blijde Kerstevangelie
had krachtiger dan ooit tot haar hart gesproken.

Toen zij op haar kamer kwam, vond zij daar vele kleine verrassingen van
Tieka. De pakjes lagen in een kring op de tafel met hulsttakjes
eromheen. Tieka zelf stond er met een vroolijk gezicht bij en klapte in
de handen om Hedwig's verbazing over een pennenhouder, dien zij voor
haar had gewerkt door er in verschillende kleuren zijde omheen te winden
en daarin de woorden "_my dear_" te weven.

Van de barones kreeg Hedwig een paar handschoenen en tot haar groote
blijdschap was er ook een pakje van thuis: zes keurige zakdoekjes, door
haar moeder genaaid en door Claerchen met een ietwat wonderlijke _H_
versierd.

Zij was dankbaar voor de goede gaven en 's avonds, toen men Tieka
beneden had gehouden om een poosje met de gasten feest te vieren--toen
deed zij terdege haar best het "heel gewoon" te vinden, dat zij alleen
op haar kamer zat, terwijl in een ander gedeelte van het huis in
schitterend verlichte zalen, zooveel meisjes, ook van haar leeftijd,
zongen en vroolijk waren en haar jeugd genoten. Heel stil zat zij in het
halfduister naar buiten te kijken, zich koesterend in de warmte en den
gloed van het haardvuur en even vroeg zij zich af, of geen enkel van al
die blijde, lachende menschen beneden, zich erover verwonderen zou dat
zij niet aanwezig was. Men wist toch dat zij bestond, kwam haar telkens
tegen op trap of portaal en gunde haar nu en dan een beleefden groet.
Zou men verder nooit aan haar denken?

Zij wilde er zich niet in verdiepen en dwong zich tot andere gedachten.

Heel spoedig nadat Tieka boven was gekomen om naar bed te gaan,
"heelemaal zonder een greintje zin om te gaan slapen," ging zij zelf ook
ter ruste, na eerst de portretten van haar moeder en van Claerchen
hartelijker dan ooit te hebben toegeknikt en in de stilte van haar kamer
het oude, algemeen bekende Duitsche kerstlied "_die heilige Nacht_" te
hebben opgezegd.

Stille Nacht! heilige Nacht!
Alles schlaeft, einsam wacht
nur das traute hoch-heilige Paar.
Holder Knabe im lokkigen Haar,
Schlaf' in himmlischer Ruh!

Stille Nacht! heilige Nacht!
Hirten erst kund gemacht;
durch der Engel Halleluja
toent es laut von fern und nah:
Christ d