is sin sidanta sur la planko.

Io stranga okazis.

La domo cxirkauxturnigxis du- aux tri-foje kaj malrapide levigxis en la
aeron. Al Doroteo la sento similis supreniron en balono.

La norda kaj la suda ventoj renkontigxis tie, kie staris la domo, kaj
tie estigxis la preciza centro de la ciklono. En la centro de ciklono
la aero kutime estas kvieta, sed la granda premo de la vento
cxiuflanke de la domo levis gxin pli kaj pli alten, gxis gxi estis cxe
la plejsupro de la ciklono; kaj tie gxi restis kaj forportigxis
multegajn kilometrojn tiel facile kiel oni portas plumon.

Estis tre senlume, kaj la vento hurlis timige cxirkauxe, sed Doroteo
trovis sin facile veturanta. Post la unuaj kelkaj cxirkauxturnigxoj, kaj
unufoja kruta ekklinigxo de la domo, sxi sentis kvazauxluladon tre
mildan, kian sentas bebo en lulilo.

Al Toto tio ne placxis. Li cxirkauxkuris en la cxambro, jen tien, jen cxi
tien, lauxte bojante; sed Doroteo sidis tute senmove sur la planko kaj
atendis por trovi kio okazos.

Unufoje Toto tro proksimigxis al la malfermita luko, kaj enfalis; kaj
unue la knabineto kredis lin perdita. Sed baldaux sxi vidis unu orelon
lian etendigxantan supren tra la truo, cxar la forta aeropremo tenis lin
tiel ke li ne povis fali. Sxi rampis al la truo, kaptis orelon de Toto,
kaj retiris lin en la cxambron, poste sxi fermis la lukoklapon por ke
neniu plia akcidento okazu.

Forpasis horoj post horoj, kaj iom post iom Doroteo perdis sian timon;
sed sxi estis tre solsenta, kaj la vento kricxis tiom lauxte cxirkaux
sxi ke sxi preskaux surdigxis. Unue sxi demandis al si cxu sxi
disbatigxos kiam la domo refalos; sed dum la forpasado de la horoj kaj
la manko de katastrofoj, sxi perdis sian maltrankviligxon kaj decidis
atendi kviete por trovi kio okazos. Fine sxi rampis trans la
skuigxantan plankon al sia lito, kaj kusxigxis sur gxin; kaj Toto
sekvis kaj kusxigxis apud sxin.

Malgraux la skuigxado de la domo kaj la hurlado de la vento, Doroteo
baldaux fermis siajn okulojn kaj profunde endormigxis.

Cxapitro II. Konsiligxo kun la Mangxtuloj.

Subita sxoko vekis sxin, tiom subite kaj severe ke se Doroteo ne kusxus
sur la mola lito, sxi eble estus damagxita. Ecx malgraux tio la batego
senspirigis sxin kaj instigis sxin demandi al si pri kio okazis; kaj
Toto vocxetis morne. Doroteo sidigxis kaj rimarkis ke la domo ne plu
movigxas; nek estis mallume, cxar la hela sunbrilo envenis tra la
fenestro kaj inundis la malgrandan cxa