ankaux estis
plenigita per pajlo. Sur la piedoj estis paro da malnovaj botoj kun
bluaj suprajxoj, kiajn portas cxiu viro en tiu lando, kaj la figuro
estis altigita super la maiztigojn per stango kiu estis pusxita en lian
kolon.

Dum Doroteo rigardis atentoplene la kuriozan, pentritan vizagxon de la
Birdotimigilo, sxin surprizis vidi ke unu el la okuloj malrapide
palpebrumas al sxi. Unue sxi supozis ke sendube sxi eraris, cxar neniam iu
el la Birdotimigiloj en Kansas palpebrumas; sed baldaux la figuro
amikeme skuetis sian kapon al sxi. Tiam sxi malsupren grimpis de la
barilo kaj marsxis al la Birdotimigilo, dum Toto cxirkauxkuradis la
stangon bojante.

"Bonan tagon," diris la Birdotimigilo, per iom rauxka vocxo.

"Cxu vi parolis?" demandis la knabino, mirante.

"Certe," respondis la Birdotimigilo; "kiel vi fartas?"

"Suficxe bone, dankon," respondis Doroteo, gxentile. "Kiel vi fartas?"

"Mi ne fartas bone," diris la Birdotimigilo ridetante, "cxar estas tre
tede stari cxi tie nokte kaj tage por fortimigi korvojn."

"Cxu vi ne povas malsupreniri?" demandis Doroteo.

"Ne, cxar cxi tiu stango estas pusxita en mian dorson. Se vi bonvolos
forpreni la stangon, mi estos multe dankema al vi."

Doroteo etendis ambaux brakojn kaj delevis la figuron de la stango;
cxar, estante plenigita per pajlo, gxi estis malmultepeza.

"Tre grandan dankon," diris la Birdotimigilo, kiam li estis metita sur
la teron. "Mi sentas min kvazaux vere novan."

Doroteon perpleksigis auxdi tion, cxar sxajnis al sxi strange auxdi viron
plenigitan per pajlo paroli, kaj vidi lin riverenci kaj marsxadi apud
sxi.

"Kiu vi estas?" demandis la Birdotimigilo, kiam li estis sin strecxinta
kaj oscedinta. "Kaj kien vi iras?"

"Mi nomigxas Doroteo," diris la knabino, "kaj mi iras al la Smeralda
Urbo, por peti la Grandan Ozon resendi min al Kansas."

"Kie estas la Smeralda Urbo?" li demandis; "kaj kiu estas Oz?"

"Cxu vi ne scias?" sxi respondis, surprizite.

"Tute ne. Mi nenion scias. Komprenu, mi estas plenigita per pajlo, do
al mi tute mankas cerbo," li respondis malgxoje.

"Ho," diris Doroteo, "min multe bedauxrigas tio."

"Cxu vi kredas," li demandis, "Ke se mi iros al la Smeralda Urbo kun
vi, la granda Oz donos al mi ioman cerbon?

"Mi ne scias," sxi respondis, "sed vi rajtos akompani min, se vi
deziras. Se Oz ne donos al vi cerbon, vi ne estos pli malbonfortuna
ol vi estas nun."

"Estas vere," diris la Birdotimigilo. "Komprenu," li pludi