memoris sian vivon kiel karnulo; sed cxar li ne kapablis dormi li
pasigis la nokton movante siajn artikojn por certigi ke ili bone
fukciadas. La Leono preferus liton el sekaj folioj en la arbaro, kaj
al li ne placxis esti fermita en cxambron; sed lia sagxeco ne permesis ke
tio gxenu lin, do li saltis sur la liton kaj ruligxis kiel kato kaj
ronrone tuj dormigis sin.

La sekvan matenon, post la matenmangxo, la verda knabino venis por
konduki Doroteon, kaj vestis sxin per unu el la plej belaj roboj--el
verda brokita sateno. Doroteo surmetis verdan silkan antauxtukon kaj
ligis verdan rubandon cxirkaux la kolon de Toto, kaj ili ekmarsxis al la
Tronocxambro de la Granda Oz.

Unue ili atingis grandan kunvenejon en kiu estis multaj virinoj kaj
viroj de la kortego, vestitaj per ricxaj kostumoj. Tiuj homoj havis
nenian laboron tie kaj nur konversaciadis, sed ili cxiam atendis ekster
la Troncxambro cxiumatene, kvankam oni neniam permesis ke ili vidu
Ozon. Dum Doroteo eniris ili rigardis sxin scivoleme, kaj unu el ili
flustris, "Cxu vi vere rigardos la vizagxon de Oz la Terura?"

"Kompreneble," respondis la knabino, "se li akceptos vidi min."

"Ho, li akceptos vidi vin," diris la soldato kiu komunikis sxian
mesagxon al la Sorcxisto, "kvankam al li ne placxas ke homoj petas vidi
lin. Efektive, li unue estis kolera kaj diris ke mi devas resendi vin
al la loko el kie vi venis. Post tio li demandis min pri via aspekto,
kaj kiam mi menciis viajn argxentajn sxuojn li estis tre
interesata. Laste mi parolis al li pri la marko sur via frunto, kaj li
decidis permesi ke vi eniru."

GXuste tiam sonorilo sonis, kaj la verda knabino diris al Doroteo, "Jen
la signalo. Vi devas eniri la Tronocxambron sola."

Sxi malfermis malgrandan pordon kaj Doroteo brave tramarsxis kaj trovis
sin en mirinda loko. GXi estis granda, ronda cxambro, kun alta arka
plafono, kaj la muroj kaj plafono kaj planko estis kovritaj per
grandaj smeraldoj dense kunlokigitaj. En la centro de la plafono estis
granda lumo, same brila kiel la suno, kiu briligis la smeraldojn
mirige.

Sed tio kio plej interesis Doroteon estis la granda trono el verda
marmoro kiu staris en la mezo de la cxambro. GXi estis havis la formon
de segxo kaj brilis pro gemoj, same kiel cxio alia. En la centro de la
segxo estis grandega Kapo, tute sen apoganta korpo aux brakoj aux
kruroj. Sur tiu kapo ne estis haroj, sed gxi havis okulojn kaj nazon
kaj busxon, kaj gxi estis pli granda ol la kapo de l