ten, cxar Toto estis vekigxinta el sia dormo, kaj vidante tiom
da tiuj musoj cxirkaux si li ekbojis gxoje kaj saltis inter la
grupon. Toto cxiam amis cxasi musojn kiam li logxis en Kansas, kaj li ne
opiniis tion malbona ago.

Sed la Stana Lignohakisto kaptis la hundon per siaj brakoj kaj firme
tenis lin, dum li kriis al la musoj: "Revenu! revenu! Toto ne damagxos
vin."

Auxdinte tion la Regxino de la Musoj etendis sian kapon de malanta
herbajxaro kaj demandis, per timema vocxo, "Cxu vi certas ke li ne mordos
nin?"

"Mi ne permesos tion," diris la Hakisto; "do ne timu."

Unu post la alia la musoj revenis, kaj Toto ne bojis denove, kvankam
li strebis salti de la brakoj de la Hakisto kaj mordus lin se li ne
bone scius ke li konsistas el stano. Fine unu el la plej grandaj musoj
parolis.

''"Cxu ion ni povos fari," gxi demandis, "por repagi vin cxar vi savis la
vivon de nia Regxino?"

"Mi kredas ke ne," respondis la Hakisto; sed la Birdotimigilo, kiu
strebis pensi sed ne povis cxar lia kapo estis plena de pajlo, diris
rapide,

"Jes; vi povas savi nian amikon la Malkuragxan Leonon dormantan inter
la papavoj."

"Leonon!" kriis la Regxineto. "Sed, li mangxus nin cxiujn!"

"Ne," deklaris la Birdotimigilo, "cxi tiu Leono estas malkuragxa."

"Cxu vere?" demandis la Muso.

"Li mem agnoskas tion," respondis la Birdotimigilo, "kaj neniam li
damagxus personon kiu estas nia amiko. Se vi helpos nin savi lin mi
promesas ke li tre amike traktos vin."

"Bone," diris la Regxino, "ni fidos vin. Sed kion ni faru?"

"Cxu multaj musoj nomas vin Regxino kaj pretas obei vin?"

"Ho jes; miloj," sxi respondis.

"Do ordonu ke cxiuj venu cxi tien kiel
eble plej baldaux, kaj cxiu kunportu pecon de sxnuro."

La Regxino turnis sin al la musoj kiuj servas sxin kaj ordonis ke ili
tuj foriru kaj venigu la tutan popolon. Tuj kiam ili auxdis sxian
ordonon ili diskuris cxiudirekten kiel eble plej rapide.

"Nun," diris la Birdotimigilo al la Stana Lignohakisto, "iru al tiuj
arboj apud la rivero kaj faru cxareton por porti la Leonon."

Do la Hakisto tuj iris al la arboj kaj komencis labori; kaj baldaux li
faris cxareton el la membroj de la arboj, de kiuj li forhakis la
foliojn kaj brancxojn. Li kunfiksis gxin per lignaj kejloj kaj faris la
kvar radojn el mallongaj pecoj de granda arbotrunko. Tiom rapide kaj
bone li laboris ke kiam la musoj komencis alveni la cxareto jam estis
tute preta por ili.

Ili venis el cxiuj direktoj, kaj estis