etigis mian
korpon kaj miajn brakojn kaj krurojn; kaj kiam ili fine surfiksis mian
kapon, mi estis tre fiera, cxar mi opiniis ke mi estas egale bona kiel
cxiu alia persono.

"'Cxi tiu ulo rapide timigos la korvojn,' diris la kultivisto. 'Li
aspektas vera homo.'

"'Nu, li ja estas homo,' diris la aliulo, kaj mi plene konsentis kun
li. La kultivisto portis min sub sia brako al la maizkampo, kaj metis
min sur altan stangon, kie vi trovis min. Li kaj lia amiko baldaux
foriris kaj lasis min sola.

"Al mi ne placxis esti tiel forlasita; do mi strebis sekvi ilin, sed
miaj piedoj ne povis tusxi la teron, kaj mi devis resti sur tiu
stango. Mia vivo estis tre solsenta, cxar mi konis nenion pripenseblan,
mi ja antaux nur kelkaj momentoj konstruigxis. Multaj korvoj kaj aliaj
birdoj flugis en la maizkampon, sed tuj kiam ili ekvidis min ili
forflugis, kredante min Mangxtulo; kaj tio placxis al mi kaj kredigis
min ke mi estas tre grava persono. Post iom da tempo maljuna korvo
flugis apud min, kaj zorge rigardinte min li sidigis sin sur mian
sxultron kaj diris,

"'Cxu tiu kultivisto kredis povi trompi min tiel mallerte? Cxiu
inteligenta korvo vidus ke vi estas nur plenigita per pajlo.' Post tio
li saltis sur la teron kaj mangxis maizon lauxvole. La aliaj birdoj,
vidinte ke li ne estis damagxita de mi, venis por ankaux mangxi la
maizon, do post nelonge ili estis amase cxirkaux mi.

"Min malgxojigis tio, cxar gxi pruvis ke mi efektive ne estas efika
Birdotimigilo; sed la maljuna korvo konsolis min, dirante: 'Se vi nur
havus cerbon en la kapo vi estus egale bona homo kiel cxiu el ili, kaj
pli bona homo ol kelkaj el ili. Nur cerbohavo valoras en cxi tiu mondo,
negrave cxu oni estas korvo cxu homo.'

"Post la foriro de la korvoj mi pripensis tion, kaj decidis ke mi
strebos akiri cerbon. Bonsxance, vi alvenis kaj detiris min de la
stango, kaj laux vi parolo mi certas ke la Potenca Oz donos al mi
cerbon tuj kiam ni atingos la Smeraldan Urbon."

"Tion mi esperas," diris Doroteo fervore, "cxar sxajne vi volegas posedi
tion."

"Jes, mi volegas," respondis la Birdotimigilo. "Estas tre malkomfortige
scii ke oni estas stultulo."

"Nu," diris la knabino, "ni ekiru." Kaj sxi transdonis la korbon al la
Birdotimigilo.

Tute ne estis bariloj cxe la vojoflankoj nun, kaj la tero estis kruda
kaj nekultivita. Kiam komencis vesperigxi ili venis al granda arbaro,
kie la arboj estis kreskintaj tiel altaj kaj proksimaj unu al la alia
ke iliaj bra