gardisto. "Neniam iu deziras iri
tien."

"Kiel, do, ni trovos sxin?" demandis la knabino.

"Estos facile," respondis la viro, "cxar kiam sxi sciigxos ke vi estas en
la Lando de la Palpbrumoj sxi trovos vin, kaj sklavigos vin cxiujn."

"Eble ne," diris la Birdotimigilo, "cxar ni intencas detrui sxin."

"Nu, jen io tute alia," diris la Pordogardisto. "Neniu detruis sxin,
gxis nun, do kompreneble mi supozis ke sxi sklavigos vin, same kiel la
aliajn. Sed estu zorgoplenaj; cxar sxi estas fia kaj feroca, kaj eble sxi
ne permesos ke vi detruu sxin. Iru Okcidenten, sunsubiren, kaj vi nepre
trovos sxin."

Ili dankis lin kaj adiauxis lin, kaj turnis sin Okcidenten, marsxante
trans kampojn de mola herbaro kun tie kaj tie lekantetoj kaj
ranunkoloj. Doroteo plu surportis la belan silkan robon kiun sxi
surmetis en la palaco, sed nun mirigis sxin vidi ke gxi ne plu estas
verda sed pure blanka. La rubando cxirkaux la kolo de Toto ankaux perdis
sian verdan koloron kaj estis blanka kiel la robo de Doroteo.

La Smeralda Urbo baldaux estis longe malantaux ili. Dum ili antauxeniris
la tero farigxis iom post iom malglata kaj montetoplena, cxar ekzistis
nek farmoj nek domoj en tiu lando de la Okcidento, kaj la tero ne
estis kultivata.

Posttagmeze la suno varmege brilis sur iliajn vizagxojn, cxar ne cxeestis
arboj por ombrumi ilin; sekve jam antaux noktigxo Doroteo kaj Toto kaj
la Leono lacigxis, kaj kusxigxis sur la herbaro kaj endormigxis, dum la
Hakisto kaj la Birdotimigilo gardadis.

Nu, la Fia Sorcxistino de la Okcidento havis nur unu okulon, tamen tiu
estis vidkapabla kiel teleskopo, kaj povis vidi cxien. Do, dum sxi sidis
cxe la pordo de sia kastelo, sxi cxirkauxrigardis kaj vidis Doroteon
dormantan, cxirkauxatan de siaj amikoj. Ili estis tre for, sed la Fia
Sorcxistino koleris ke ili estas en sxia regno; do sxi blovis per argxenta
fajfilo kiu pendis de cxeno cxirkaux sxia kolo.

Tuj kuris al sxi el cxiu direkto aro da grandaj vulpoj. Ili havis
longajn krurojn kaj ferocajn okulojn kaj akrajn dentojn. "Iru al tiuj
uloj," diris la Sorcxistino, "kaj dissxiru ilin."

"Cxu vi ne sklavigos ilin?" demandis la Vulpestro.

"Ne," sxi respondis, "unu estas el stano, kaj unu el pajlo; unu estas
knabino kaj alia estas Leono. Neniu el ili tauxgas por laborado, do vi
rajtas sxire dispecetigi ilin lauxvole."

"Bone," diris la vulpo, kaj li forkuris kiel eble plej rapide, sekvate
de la aliaj. Bonfortune la Birdotimigilo kaj la Hakisto est