oj, silente demandante al si, cxiu en sia propra menso,
cxu iam ili atingos la finon de la arbaro kaj reatingos la brilantan
sunlumon. Aldone al ilia malkomforto ili baldaux auxdis strangajn bruojn
el la profundo de la arbaro, kaj la Leono flustris al ili ke en cxi tiu
parto de la lando la Kolizuloj logxas.

"Kio estas la Kolizuloj?" demandis la knabino.

"Ili estas monstraj bestoj kun korpoj kiaj de leonoj kaj kapoj kiaj de
tigroj," respondis la Leono; "kaj kun ungoj tiom longaj kaj akraj ke
ili povus disduigi min tiel facile kiel mi povus mortigi Toton. Mi
timegas la Kolizulojn."

"Ne mirigas min," respondis Doroteo. "Nepre ili estas timigaj bestoj."

La Leono estis tuj respondonta, sed subite ili atingis alian abismon
kiu transiras la vojon; sed cxi tiu abismo estis tiom largxa kaj
profunda ke la Leono tuj sciis ke li ne povos transsalti gxin.

Do ili sidigxis por pripensi kion fari, kaj post serioza pensado la
Birdotimigilo diris,

"Jen granda arbo, proksima al la abismo. Se la Stana Lignohakisto
povos haki gxin tiel ke gxi falos trans la abismon, ni povos transmarsxi
facile."

"Tiu estas bonega ideo," diris la Leono. "Oni preskaux suspektus ke vi
havas cerbon en la kapo, anstataux pajlon."

La Stana Lignohakisto tuj komencis labori, kaj tiom akris lia hakilo
ke la arbo baldaux estis preskaux trahakita. La Leono metis siajn
fortajn antauxajn krurojn kontraux la arbon kaj pusxegis, kaj malrapide
la granda arbo klinigxis kaj falis bruegante trans la abismon, kun la
plejsupraj brancxoj sur la alia flanko.

Ili jxus komencis transiri tiun kuriozan ponton kiam akra mugxo
suprenrigardigis ilin, kaj terurate ili vidis kuradi cele ilin du
grandajn bestojn kun ursaj korpoj kaj tigraj kapoj.

"Jen la Kolizuloj!" diris la Malkuragxa Leono, komencante tremadi.

"Rapide!" kriis la Birdotimigilo. "Ni transiru."

Do Doroteo transiris la unua, tenante Toton en la brakoj; la Stana
Lignohakisto sekvis, kaj la Birdotimigilo sekvis lin. La Leono,
kvankam certe timanta, turnis sin por fronti la Kolizulojn, kaj li
mugxegis tiom lauxte kaj timige ke Doroteo kriegis kaj la Birdotimigilo
surdorsen falis, kaj ecx la ferocaj bestoj ekhaltis kaj rigardis lin
surprizite.

Sed, trovinte sin pli grandaj ol la Leono, kaj memorante ke estas du
da ili kaj nur unu da li, la Kolizuloj rekuris antauxen, kaj la Leono
transiris la arbon kaj turnis sin por vidi kion ili nun faros. Tute
sen halti, la ferocaj bestoj ankaux komencis transiri