is facila.

Malmultaj birdoj estis en tiu parto de la arbaro, cxar birdoj amas la
nekovritan terenon kie estas multa sunlumo; sed fojfoje auxdigxis
malaltatona mugxo de iu sovagxa besto kasxigxinta inter la arboj. Tiuj
sonoj rapidbatigis la koron de la knabineto, cxar sxi ne sciis ilian
kauxzon; sed Toto sciis, kaj li marsxis proksime al la flanko de Doroteo
kaj ecx ne bojis responde.

"Kiom longe dauxros," la infano demandis al la Stana Lignohakisto, "gxis
ni estos ekster la arbaro?"

"Mi ne scias," estis la respondo, "cxar mi neniam estis en la Smeralda
Urbo. Sed mia patro iris tien iam, kiam mi estis knabo, kaj li diris
ke la vojo estas longa tra dangxera tereno, kvankam proksime al la urbo
kie Oz logxas la lando estas bela. Sed mi ne timas dum mi havas mian
oleujon, kaj nenio povas damagxi la Birdotimigilon, kaj sur via frunto
estas la marko de la kiso de la bona Sorcxistino, kaj tio protektos
vin."

"Sed Toto!" diris la knabino malkviete; "kio protektos lin?"

"Ni mem devos protekti lin, se estos dangxero por li," respondis la
Stana Lignohakisto.

Tuj kiam li parolis, auxdigxis terura mugxo el la arbaro, kaj la postan
momenton granda Leono saltis sur la vojon. Per unu piedbato li jxetis
la Birdotimigilon cxirkauxturnigxantan gxis la rando de la vojo, kaj post
tio li frapegis la Stanan Lignohakiston per siaj akraj ungoj. Sed,
surprize al si, li ne damagxis la stanon, kvankam la Hakisto falis sur
la vojon kaj kusxis senmove.

Malgranda Toto, cxar nun estis videbla malamiko, kuris bojante al la
Leono, kaj la granda besto malfermis sian busxon por mordi la
hundon. Doroteo, timante ke Toto mortos, kaj sen atento al dangxero,
kuris antauxen kaj frapis la nazon de la Leono kiel eble plej forte,
dum sxi kriis: "Vi ne auxdacu mordi Toton! Vi devus honti, granda besto
kia vi, mordi povran malgrandan hundon!"

"Mi ne mordis lin," diris la Leono, per sia piedo frotante la parton
de la nazo kiun frapis Doroteo.

"Ne, sed vi provis," sxi respondis kolere. "Vi estas nur granda
malkuragxulo!"

"Mi scias," diris la Leono, klinante la kapon pro honto. "Mi de cxiam
scias. Sed kiel mi povas ne esti malkuragxa."

"Nu mi certe ne scias. Kaj vi batis pajloplenan homon, la povran
Birdotimigilon!"

"Cxu li estas plenigita per pajlo?" demandis la Leono surprizite, dum
li rigardis sxin levi la Birdotimigilon kaj restarigi lin sur liaj
piedoj kaj regxustigi lian formon.

"Kompreneble li estas plena de pajlo," respondis Dorot