la rivero, suficxe
for de la kampo da papavoj por ke sxi ne plu spiru la venenon de la
floroj, kaj tie ili kusxigis sxin delikate sur la molan herbaron kaj
atendis gxis la fresxa venteto vekos sxin.

Cxapitro IX. La Regxino de la Kampomusoj.

"Ni ne povas esti tre for de la vojo el flavaj brikoj, nun," komentis la
Birdotimigilo, dum li staris apud la knabino, "cxar ni jam marsxis
preskaux tiom kiom forportis nin la rivero."

La Stana Lignohakisto estis tuj respondonta kiam li ekauxdis malaltan
mugxon, kaj turninte sian kapon (kiu bonege turnigxis per cxarniroj) li
vidis strangan beston saltadi trans la herbaron al ili. GXi estis,
efektive, granda flava Linko, kaj la Stana Lignohakisto opiniis ke gxi
nepre cxasas ion, cxar gxiaj oreloj kusxis proksime al la kapo kaj gxia
busxo estis largxe malfermita, tiel ke vidigxis du vicoj de malbelaj
dentoj, dum gxiaj rugxaj okuloj ardis kiel fajrogloboj. Kiam gxi
pliproksimigxis la Stana Lignohakisto vidis kuranta antaux la besto
malgrandan grizan kampomuson, kaj kvankam li ne havis koron li sciis
ke estas maljuste ke la Linko strebas mortigi tian belan, sendangxeran
besteton.

Do la Hakisto levis sian hakilon kaj dum la Linko preterkuris li
rapide batis tiel ke la kapo de la besto plene apartigxis de sia korpo,
kaj gxi ruligxis en du pecoj cxe liaj piedoj.

La kampomuso, nun libera de sia malamiko, ekhaltis; kaj malrapide
venante al la Hakisto gxi diris, per alta vocxeto: "Ho, dankon!
Grandegan dankon, cxar vi savis mian vivon."

"Ne menciu gxin, mi petas," respondis la Hakisto, "Sciu ke mi ne havas
koron, do mi zorgas helpi cxiun kiu bezonas amikon, ecx kiam gxi estas
nur muso."

"Nur muso!" kriis la besteto, indigne; "mi ja estas Regxino--la Regxino
de cxiuj kampomusoj!"

"Cxu vere?" diris la Hakisto, klinante sin riverence.

"Sekve vi tre bone agis, kaj ne nur kuragxe, savante mian vivon," diris
la Regxino.

Tiumomente pluraj musoj vidigxis alkurante tiel rapide kiel permesis
iliaj kruretoj, kaj kiam ili vidis la Regxinon ili kriis: "Ho, via
Mosxtino, ni kredis ke vi estos mortigita! Kiel vi sukcesis eskapi de
la granda Linko?" kaj cxiuj klinis sin tiom malalten antaux la Regxineto
ke ili preskaux surkapigxis.

"Cxi tiu kurioza stanulo," sxi respondis, "mortigis la Linkon kaj savis
mian vivon. Do ekde nun vi cxiuj devas servi lin, kaj obeu ecx lian plej
malgrandan deziron."

"Jes!" kriis cxiuj musoj, per akra hxoro. Kaj post tio ili diskuris
cxiudirek