povos diri ke sxi estas
mortinta mi resendos vin al Kansas--sed ne antaux tiam."

La malgranda knabino komencis plori, cxar sxi tiom senesperigxis; kaj la
okuloj denove palpebrumis kaj rigardis sxin malkviete, kvazaux la Granda
Oz kredas ke sxi povos helpi lin se sxi volos.

"Neniam mi mortigis ion ajn, ne intence," sxi ploris; "kaj ecx se mi
volus fari tion, kiel mi povus mortigi la Fian Sorcxistinon? Se vi, kiu
estas Granda kaj Terura, ne povas mem mortigi sxin, kial vi supozas ke
mi povus fari tion?"

"Mi ne scias," diris la Kapo; "sed tio estas mia respondo, kaj gxis la
Fia Sorcxistino estos mortinta vi ne revidos viajn Onklon kaj
Onklinon. Memoru ke la Sorcxistino estas Fia--ege Fia--kaj meritas
esti mortigita. Nun iru, kaj ne petu revidi min antaux ol vi estos
plenuminta vian taskon."

Malgxoje Doroteo foriris el la Tronocxambro kaj reiris al kie la Leono
kaj la Birdotimigilo kaj la Stana Lignohakisto atendas por auxdi kion
estis dirinta al sxi Oz.

"Por mi estas nenia espero," sxi diris malgaje, "cxar Oz ne resendos min
al mia hejmo antaux ol mi mortigos la Fian Sorcxistinon de la Okcidento;
kaj tion mi neniam povos."

Sxiaj amikoj bedauxris, sed ili ne povis helpi sxin; do sxi iris al sia
cxambro kaj kusxigxis sur la liton kaj endormigxis plorante.

La sekvan matenon la soldato kun la verda barbo venis al la
Birdotimigilo kaj diris, "Venu kun mi, cxar Oz alvokis vin."

Do la Birdotimigilo sekvis lin kaj estis permesita eniri la grandan
Tronocxambron, kie li vidis, sidanta sur la smeralda trono, plej belan
damon. Sxi estis vestita per verda silka gazo kaj sur siaj pendantaj
verdaj haroj sxi portis juvelkovritan kronon. Sur sxiaj sxultroj kreskis
flugiloj kolorbelegaj kaj tiom senpezaj ke ili tremis kiam ajn la plej
malforta aermovigxo atingis ilin.

Kiam la Birdotimigilo klinis sin, tiom bele kiom permesis lia pajla
enhavo, antaux tiu belulino, sxi rigardis lin dolcxe kaj diris: "Mi estas
Oz, la Granda, la Terura. Kiu estas vi, kaj kial vi sercxas min?"

Nu, la Birdotimigilo anticipis vidi la grandan Kapon pri kiu parolis
Doroteo, kaj li multe surprizigxis; sed li respondis brave.

"Mi estas nur Birdotimigilo, plenigita per pajlo. Tial mi ne havas
cerbon, kaj mi venis al vi petante ke vi metu cerbon en mian kapon por
anstatauxi la pajlon, por ke mi farigxu tiom homa kia cxiu alia persono
en via regno."

"Kial mi faru tion por vi?" demandis la damo.

"Cxar vi estas sagxa kaj potenca, kaj neniu ali