de te, Domine creator omnium, non
credat indigna, si forte situs et habitus creaturae corporalis ignoret.
Obest autem si hoc ad ipsam doctrinae pietatis formam pertinere arbitretur,
et {68} pertinacius affirmare audeat quod ignorat. Sed etiam talis
infirmitas in fidei cunabulis a charitate matre sustinetur, donec assurgat
novus homo [Sidenote: Eph. 4, 13. 14.]_in virum perfectum_, et
_circumferri_ non possit _omni vento doctrinae_. In illo autem qui doctor,
qui auctor, qui dux et princeps eorum quibus illa suaderet, ita fieri ausus
est, ut qui eum sequerentur, non quemlibet hominem, sed Spiritum tuum
sanctum se sequi arbitrarentur; quis tantam dementiam, sicubi falsa dixisse
convinceretur, non detestandam longeque abjiciendam esse judicaret? Sed
tamen nondum liquido compereram utrum etiam secundum ejus verba,
vicissitudines longiorum et breviorum dierum atque noctium, et ipsius
noctis et diei, et deliquia luminum, et si quid ejusmodi in aliis libris
legeram, posset exponi; ut, si forte posset, incertam quidem mihi fieret
utrum ita se res haberet, an non ita; sed ad fidem meam illius
auctoritatem, propter creditam sanctitatem, praeponerem.

[Sidenote: VI. Faustus eloquens, sed liberalium disciplinarum expers.]

10. Et per annos ferme ipsos novem, quibus eos animo vagabundus audivi,
nimis extento desiderio venturum exspectabam istum Faustum. Caeteri enim
eorum, in quos forte incurrissem, qui talium rerum quaestionibus a me
objectis deficiebant, illum mihi promittebant, cujus adventu collatoque
colloquio facillime mihi haec, et si qua forte majora quaererem,
enodatissime expedirentur. Ergo ubi venit, expertus sum hominem gratum et
jucundum verbis, et ea ipsa quae illi solent dicere, multo suavius
garrientem. Sed quid ad meam sitim pretiosiorum poculorum decentissimus
ministrator? Jam rebus talibus satiatae erant aures meae: nec ideo mihi
meliora videbantur, quia melius dicebantur; nec ideo vera quia diserta: nec
ideo sapiens anima, quia vultus congruus et decorum eloquium. Illi autem
qui eum mihi promittebant, non boni rerum existimatores erant; et ideo
illis videbatur prudens et sapiens, quia delectabat eos loquens. Sensi
autem aliud genus hominum etiam veritatem habere suspectam, et ei nolle
acquiescere si compto atque uberi sermone promeretur. Me autem jam
docueras, Deus meus, miris et occultis modis; et propterea credo quod tu me
docueris, quoniam verum est, nec quisquam praeter te alius est doctor veri,
ubicumque et u