men, zeide: Stil, laat haar niets
merken van mijne plannen.

De trouwe slavin trad binnen met het ontbijt en plaatste het blad op een
stoel voor de beide jongelieden. Juist zouden zij beginnen, toen hunne
aandacht afgeleid werd door een luid gedruisch op straat.

--Het zijn soldaten van het Praetorium, riep Juda, die de muziek
herkende;--daar met ik naar kijken, een meteen sprong hij op en snelde
naar de borstwering. Tirza volgde hem en boog zich eveneens voorover om
beter te kunnen zien. Daar hun huis hooger was, dan de huizen in hun
naaste omgeving, konden zij tot aan den burcht Antonia de gansche buurt
overzien. De niet bijzonder breede straat was hier en daar door bruggen
overspannen, die weldra vol menschen en kinderen waren, door de muziek
daarheen gelokt. Muziek mocht het eigenlijk niet genoemd worden; want
wat het volk te hooren kreeg was niet veel meer, dan een vervaarlijk
trompetgeschal, begeleid door de schrille tonen van houten
blaasinstrumenten.

Weldra kregen de kinderen Hur den optocht in 't gezicht. Eerst een
voorhoede van lichtgewapenden, voornamelijk slingeraars en
boogschutters, vervolgens een afdeeling zwaar gewapend voetvolk, van
groote schilden voorzien, dan de muzikanten, vervolgens geheel alleen
een hoofdman, maar op den voet gevolgd door een bereden wacht, daarna
weder een afdeeling zwaar gewapend voetvolk, die wel eindeloos scheen te
zijn. Het krijgshaftig voorkomen der mannen, het gelijktijdig op- en
neergaan der schilden, het glinsteren van gespen, helmen en borstplaten,
de wuivende vederbossen, de vaandels en speren, dat alles maakte diepen
indruk op den Joodschen knaap. Twee voorwerpen vooral trokken zijne
aandacht, de vergulde arend met de uitgespreide vlerken, die, zooals hij
wist, met goddelijke eerbewijzen uit den burcht gehaald was, en de
hoofdman, die alleen te midden der troepen reed. In volle wapenrusting,
maar het ongedekte hoofd met een lauwerkrans getooid, hield hij den
kommandostaf in de rechterhand. Hij was gezeten op een purperen dek in
plaats van op een zadel, en de leidsels waren met goud gestikt en met
zijden franje afgewerkt.

Al heel spoedig bemerkte Juda, dat het volk bij het zien van dien
hoofdman zeer opgewonden werd. Zij drongen brutaal naar voren, en hieven
de vuisten dreigend omhoog, zij leunden zoover mogelijk over de
borstweringen der daken en wierpen hem allerlei scheldwoorden naar het
hoofd. Naarmate de stoet dichterbij kwam kon Juda duidelijk het
geschreeu