utramque partem
ualet atque uter ab altero adhibitus sit non facile adfirmabis.
neque e Varrone de l.l. V 102 p. 104 ubi conplura uerba latina
e graeco ducta recenset, quorum quaedam a Cloatio tractata esse
Macrob. sat III 18, 4. 19, 2 docet (cf. praeterea de l.l. VI 96
p. 277 cum Gelli XVI 12, 2), Varronem Cloati libris usum esse
efficies, nam haec uterque ut alia mittam a conmuni auctore
Hypsicrate (cf. de l.l. V 88 p. 90, M. Schmidt Philol. III p. 458.
M. Sengebusch diss. hom. I p. 11 sq.) accipere potuit.

*Quartus* enim *liber de rebus metricis* erat, quas Varronem
explicuisse sat magnus fragmentorum numerus demonstrat, in hoc libro
explicuisse euincit Rufini testimonium probabiliter emendatum (cf.
supra p. 47). et egregia congruentia qua tam apte et conuenienter
argumenta tertii et quarti libri sese excipiunt haud sane mediocriter
hanc rerum dispositionem firmare ac munire mihi uidetur.

Versus secundum Varronem (fr. 69) uerborum iunctura est, quae per
articulos et commata ac rhythmos modulatur in pedes. quam definitionem
qui proposuit praemittere debuit quid sint articuli commata rhythmus.
propterea Varroni tribui quae apud Victorinum, quem Aphthonium dici
mauolt Th. Bergk philolog. XVI p. 639 sq., hoc fragmentum praecedunt
et de colis commatisque agunt (fr. 68). de differentia metri ac
rhythmi M. Terentium dixisse certiores nos facit Diomedes (fr. 66),
e quo testimonio de utriusque natura eum disseruisse sequitur. quae
igitur apud Victorinum et Diomedem, ad quos frustula quaedam huius
libri peruenisse iam uidimus, de hac re conuenientia inter se
leguntur, probabiliter ad Varronem referemus. confirmatur autem hoc
Augustini auctoritate, quem in libris de musica e Varronis libro de
eadem re scripto hausisse recte uidit H. Weil in Fleckeiseni annal.
1862 p. 336. 344 cf. Bergk l.s. p. 641, praeterea ad eundem pertinent
quae uterque de poetice (fr. 59) habet cl. Isidori orig. VIII 7, 3
et Varronis Parmenone ap. Nonium u. poesis p. 428. circumspecto uero
in his rebus iudicio opus est, cum non solum omnes fere scriptores
metrici latini a Caesio Basso (cf. O. Iahn conm. in Pers. sat. VI 1
p. 211 sq. H. Wentzel symbola crit. ad hist. script. metr. lat.
p. 6. E. a Leutsch philolog. XI p. 739 sq.) pendeant, e quo
Atilium Fortunatianum Diomedem Terentianum Maurum hausisse ostendit
C. Lachmann praef. Terent. Maur. p. XVI. cf. Wentzel l.l., uerum etiam
omnes cum bona et antiqua doctrina posteriorum temporum