etrusco apud Eduardum
Gerhard tab. 182. Ritschl prisc. lat. mon. epigr. I F. Similiter
autem _dios_ pro _deos_ antiquos pronuntiasse dixit in libro
tertio de lingua latina (fr. 4), ab hoc pluralem _di_, a _mium_
uocatiuum _mi_ duxit.

V litteram ante uocalem positam cum digamma Aeolico conparauit
(fr. 46){87} eundemque ei sonum tribuit (cf. Schneider l.l. p. 357.
Corssen l.l. p. 193 sq. F. Buecheler de Ti. Claudio Caesare gramm.
p. 7 sq.) et antiquis temporibus Romanos pro V consonante "*digamma"
uel potius ipsorum F scripsisse addidit, quod Priscianus quoque
testatur I 4, 12 p. 11 H.: '"*digamma" Aeolicum digamma, quod apud
antiquissimos latinorum eandem uim quam apud Aeolis habuit'. pro
graecorum "Psi" in fine uocabulorum posito Varro praecepit (fr. 47),
ut in nominatiuo _bs_ scriberetur, si genetiuos in _bis_, _ps_ si in
_pis_ exiret ut urbs et stirps (cf. Schneider l.l. p. 218. Corssen
l.l. p. 60 sq.), etymologiam et antiquom graecorum morem secutus
(cf. Mar. Vict. I 4, 74 p. 2466. I. Franz elem. epigraph. gr. p. 20
sq.). posteriores grammatici ubique _ps_ scribere uoluerunt analogiae
cuidam simulatae qua et Cinyps Cinyphis (siue Cynips illius Libyae
fluminis nomen est) scriberetur obtemperantes, ut Terentius Scaurus
p. 2261, Papirianus p. 2291, Marius Victorinus l.s., Curtius
Valerianus p. 2289, unus Velius Longus p. 2233 ueterum auctoritati
obedire mauolt.

Footnote 87: Seruauit hoc testimonium Cornutus apud Cassiodorium
p. 2282, quocum prorsus congruit Priscianus I 4, 20 p. 15.
Prisciani locum Ritschelius libris de origine linguae latinae
adscripsit (quaest. Varr. p. 27), quia eos grammaticum nouisse
constaret. sed recte H. Keil quaest. gramm. p. 10 (cf. M. Schmidt
Didymi Chalcent. fr. p. 345 sq.) uidit, haec Priscianum Didymo
debere, qui etiamsi ex pluribus libris ea transferre potuit,
tamen in opere, cui inscriptum erat "peri te:s para Rho:maiois
analogias" (Prisc. II p. 411) uel de latinitate (Prisc. I p. 548),
fortasse libros de sermone latino potissimum respexit, quae
suspitio confirmatur consensu illo cum Cornuto.

Ad *librum secundum* refero quae apud Longum Cornutum Papirianum de
uerbis _delirus_ (fr. 50) _interuallum_ (fr. 51) _naro_ (fr. 52)
leguntur, de quibus cum fragmenta quid scriptor docuerit ostendant
pluribus loqui non opus est.

Denique pauca de *adspiratione* quam in *libro tertio* tractatam
fuisse scimus adicio. adspirationis enim notam non litteram H esse