s
rettulit (quaest. Varr. p. 7). primum autem Victorinum et Diomedem,
apud quos haec testimonia extant, multis rebus ita consentire uidimus,
ut necesse sit eundem auctorem usurpauerint. ille igitur auctor initio
operis sui Varronis grammaticam consuluit et inde quae apta ei
uidebantur satis accurate transtulit. ex eo (nisi quod in his rebus
ubique dubium est num alii quoque praeterea intercesserint) Diomedes
p. 426 primum Varronis definitionem paullo mutatam sumpsit: _tota
grammatica consistit praecipue intellectu poetarum et scriptorum et
historiarum prompta expositione_{101}; cum hac priorem officiorum
enumerationem, hanc quoque non inmutatam, coniunxit: _et in recte
loquendi scribendique ratione_, ubi Varronem recte _legendi_
scribendique rationem posuisse ueri simile est. deinde sequitur altera
officiorum diuisio, quam supra tractauimus. sin Diomedes haec omnia
apud auctorem suum repperit, quod non est cur dubitemus, admodum
probabile fit eundem auctorem a Victorino, qui post integram Varronis
definitionem turbatam illam seriem officiorum habet, neglegentius
excriptum esse. accedit autem aliud. si enim has officiorum
enumerationes diuersis operibus tribuere uis, priorem cum grammaticae
definitione a Victorino coniunctam grammaticae adscribere, alteram ad
libros de sermone latino, quos a Diomedis auctore saepe adhibitos esse
constat, referre debes. tum uero cum definitione e Dionysio Thrace
sumpta, grammaticae diuisio quae ab eo aliena est coniungitur, altera
contra quae ab eodem repetita est ideoque si ueri similia sequimur,
cum illa definitione conexa erat, ab ea abscinditur. quod cum aduersus
probabilitatem pugnet, ratio nostra hac uia confirmatur. qui uero his
contemptis argumentis secundam diuisionem libris de sermone latino
adsignare uolt, adminiculum quoddam huius sententiae in Maximi
Victorini capite de lectione (p. 272 Lind. p. 1938P.) inueniri facile
sibi persuadeat. ibi enim post eandem alteram officiorum enumerationem
quam Diomedes habet haec leguntur: _partes lectionis sunt quatuor:
accentus discretio pronunciatio modulatio_, eaedemque partes{102}
subtilius quam a Maximo explicatae recurrunt apud Diomedem p. 430, 29.
436, 24. 436, 19. 439, 11. quae adprime apte in libro de sermone
latino ita legi potuisse manifestum est, ut neglectis ceteris
grammaticae partibus lectio accuratius tractata sit et ab hac
praefatione transitus ad librorum argumentum, quod magna ex parte
arte cum his rebus cohaereat, sit fac