ndo* alterum quod in Diomedis libro secundo (p. 428, 22)
legitur fragmentum (fr. 49) tribuo, misere excerptum ex longiore
disputatione *de uariis syllabarum generibus*. duae praesertim classes
discerni possunt. nam sunt aut barbarae aut graeculae aut quod addere
licet latinae, deinde aliae asperae aliae leues, aliae procerae aliae
retorridae, aliae durae aliae molles. singula satis copiose persequi
debebat, uix enim quid praeterea in hoc libro tractauerit inuenies,
quocum, si in hoc argumento acquieuit, optime conuenit liber tertius
quem de spiritu accentu longitudine syllabarum fuisse scimus. neque ex
duobus fragmentis, quae Gelli diligentiae debemus quidquam conligi
potest, nisi quod uberius de praestantioribus formis uocabulorum
egisse et multis exemplis rem scriptorem inlustrasse demonstrant.
altero (fr. 53) _aeditumum_ non _aedituum_ Varroni placuisse discimus,
quia ueterum auctoritas illud exegerit, alterum (fr. 54) continet
bellum aenigma de Termino, ut dudum intellectum est, quod qua
occasione adtulerit coniectura adsequi nequeo. argumentum uero libri
ut aperte quod significaui dicam, syllabarum et uocabulorum pura et
emendata *pronuntiatio* (cf. Quint. inst. orat. I 4, 6 sq. 11, 1 sq.)
erat. tales autem quaestiones orthoepicae quam saepe ad formas
uocabulorum perscrutandas et explicandas eum deduxerint, res ipsa et
ex tribus fragmentis unum docet. pronuntiatio in sono uocabulorum
uertitur, de quo ita fere Varronem dixisse Augustinus (princ.
dialecticae V p. 40 B ed. congr. S. Maur. p. 7, 18 ed. Creceli)
testatur
de sono uerbi agitur cum quaeritur uel animaduertitur, quanta
uocalium uel dispositione leniatur uel concursione dehiscat,
item consonantium uel interpositione nodetur uel congestione
asperetur et quot uel qualibus syllabis constet, ubi poeticus
rhythmus accentusque a grammaticis solarum aurium tractantur
negotia.
quibus uerbis cum breuiter locus "peri pho:ne:s" circumscribatur,
quanti ponderis in his rebus pronuntiatio apud Varronem fuerit optime
ostenditur, ut per totum librum de hac re eum disseruisse minime sit
mirum.

His expositis subicienda est quaestio de *relliquiis ad hanc
partem operis pertinentibus* quae quidem non minus ad librum primum
et tertium quam ad secundum spectat, sed in singulorum librorum
argumento restituendo non commode tractari potuit, quia res artissime
inter se cohaerent. qui enim Veli Longi uerba statim adponenda legit
non cogitare de libris nostr