coniuncta ac copulata sit.

Footnote 93: Eam definitionem Sextus Empiricus adu. gramm. 57 ita
tradit: "grammatike: estin empeiria ho:s epi to pleiston to:n para
poie:tais te kai sungrapheusi legomeno:n", quam pro genuina
Dionysi (nam huius scriptoris Aristarchi discipuli re uera
opusculum illud esse demonstrauerunt G. Schoemann opusc. III p.
244 sq. M. Schmidt l.s.) definitione post Ptolemaeum Peripateticum
apud Sextum l.s. 72 acceperunt Lehrs l.l. Schmidt l.l. p. 242,
Schoemann l.s. p. 247, id quod Varronis auctoritate, qui manifesto
Dionysii artem sequitur, non confirmatur.

Footnote 94: Cf. eundem l.s.s. p. 530. 521. idem "grammatistike:n"
adpellat "p. tou theopomp. einai tous oneir." p. 652 "paidike:n
grammatike:n". cf. schol. Dion. Thrac. p. 667, 17: "kai he:
grammatike: de kata ton palaion en duo se:mainomenois e:n. te:n
men gar mikran ekaloun, he: tis e:n techne: peri tou graphein kai
anagigno:skein te:n engrammaton pho:ne:n tous te charakte:ras to:n
grammato:n eidenai kai tas sulle:pseis auto:n e:goun tas sullabas;
te:n de megale:n ekaloun te:n epi tous poie:tas theo:rian, he:n
tina nun exe:gountai hoi grammatikoi, kai estin haute: techne:
theo:re:tike: to:n para poie:tais te kai logeusin." iam apud
Platonem Euthyd. p. 276A "grammatiste:s" occurrit.

Footnote 95: Non dubito quin eadem causa qua rhetores oratorum
officia persecutos esse Spengelius docet nou. mus. rh. XVIII
p. 493 hanc officiorum descriptionem grammatici excogitauerint.

Footnote 96: Nisi probare pro "de:loun" accipiendum esse et duas
officiorum enumerationes ita fere ut in scholiis ad Dion. Thr.
p. 659, 1 inter se coniunctas fuisse putas.

Footnote 97: Ex Sexti Empirici adu. gramm. 47: "tacha de ho:s
phasin hoi peri ton Askle:piade:n, kai aute: apo men grammato:n
o:nomastai, ouk apo touto:n de aph' ho:n kai he: grammatistike:,
all' ekeine: men apo to:n stoicheio:n, haite: de apo to:n
sungrammato:n peri hois poneitai" sequitur Asclepiadis discipulis
(qua loquendi formula plerumque nihil nisi praeceptoris sententia
intellegenda est) hanc partitionem notam fuisse. Asclepiadem illum
esse Myrleanum negauit Lehrs l.l. p. 436, quia Dionysii artem,
quam Asclepiadem nostrum legisse constat (Sext. Emp. l.s. 72),
post Myrleani tempora conscriptam esse putabat. hanc offensionem
cum sustulerit M. Schmidt in conmentatione saepius adlata (cuius
cf. p. 510) nihil obstat, quominus n