rum
aduerbiorum, ubi adhibenda ubi uitanda essent, semper eonparatis
similibus loquendi formulis. ita cum uerbis mouendi _e_ aduerbium,
ut eius termino utar, non _de_ coniungi iussit, ut _e prouincia_,
_e senatu redeo_, 'nam de prouincia existimamus cum de ea bene
aut male praedicamus'. qua in re reliquorum quoque aduerbiorum
significationem respexit et explicuit, ut _e contione uenit_,
_in contione stat_, _de contione loquitur_, item _e scena_ uenit
actor, _a scena_ spectator, contra spectator _e theatro_, actor
_a theatro_, _de scena_ loquitur, _in scena_ pronuntiat actor secundum
graecorum loquendi morem, secundum latinorum _pro scena_, 'nam exiit e
scena'. similiter _pro rostris_ 'is contionatur qui his dicit qui ante
rostra sunt, pro rostris enim et ante idem sunt'. ut _e prouincia
uenire_, ita etiam _e tabulis recitare_, _e senatus sententia_
dicendum esse censuit, sed litteris perperam inscribi _datae e Gallia_
uel _in Roma_, nam in loco dari. etiam de his aduerbiis cum uerbis
conpositis locutus est ut de discrimine inter _describere_ et
_transcribere_, et scribendi rationem non prorsus neglectam fuisse
ostendit id quod _ebibit_ pro _exhibit_ scribi conmemorauit.

Footnote 112: Etiam quae hanc disputationem excipiunt (p. 2264) de
rebus orthographicis Lachmannus ad Varronem rettulit. sed quamuis
per se probabile uideatur omnia interpolatorem ex uno eodemque
libro sumpsisse, res tamen tam diuersae et discrepantes inter se
sunt, ut in hac re Lachmannum sequi non audeam, cum circumspecte
et caute hic agendum esse doceat satis ampla de _ex_ et _ab_
scribendis expositio, quam ipse a Varrone alienam esse iudicauit,
et memoria _aliorum_ statim in initio excerpti posita.

In explicandis igitur orationis partibus nec Dionysium cuius
praepositiones et pronominum diuisionem neglexit, nec stoicos, quorum
terminos frustra quaeris, secutus est, quantum ex relliquiarum
paucitate conligi potest, etiamsi in singulis exponendis, ubi fieri
potuit, et illius et horum doctrinam respexit atque transtulit.
itaque eandem diuisionem, quam in libris de lingua latina protulit,
repetiisse et pro fundamento adhibuisse censendus est. idem Cledonius
p. 1861P. significat, e cuius testimoniis quattuor Varronianis duo ad
grammaticam pertinere exposui, unum quamquam probabiliter supra ad
librum undecimum (fr. 9) de lingua latina relatum, eodem fere iure
grammaticae tribui poterat{113}. itaque ad eandem quartum quoque
Cledoni frag