ina sonorum in uoce humana quibuscum singula
tibiae foramina sonosque per ea emissos conparauerit, hic significanda
fuerint, quae nos dicimus _intervalle_ (cf. Aristox. l.l. p. 15),
ideoque suspicor uocem graecam "diaste:mata", quam non magis intellexit
librarius quam omnia graeca, ita corruptam esse. denique de notis et
ordine accentuum Varro disputauit. quod autem supra posui Varronem
non solum de accentibus egisse, uerum etiam de spiritu et syllabarum
longitudine et breuitate, id extrema libelli Seruiani confirmatur
particula, qua de longitudine syllabarum diuersisque metricorum et
rhythmicorum rationibus (cf. A. Rossbach griech. rhythm. p. 18) eum
disputasse docemur.

Footnote 37: Laert. Diog. VII 55. "so:ma d' estin he: pho:ne: kata
tous sto:ikous ho:s phe:sin Archede:mos te en te: peri pho:ne:s
kai Diogene:s kai Antipatros kai Chrusippos en te: deutera to:n
phusiko:n. pan gar to poioun so:ma esti, poiei de he: pho:ne:
prosiousa tois akouousin apo to:n pho:nounto:n". VII 135. "so:ma
d'esti, phe:sin Apollodo:ros en te: phusike:, to triche: diastaton,
eis me:kos eis platos eis bathos touto de kai stereon so:ma
kaleitai." cf. Stob. ecl. phys. I 15 p. 340. 350 Heer.

Footnote 38: Ita scribendum est. nam neque hoc loco Wasii
_buccinarum_ nec paullo inferius Vindobonensium _cithara auditur
quia_ idoneum est. tibiae, quae uox etiam infra p. 533 _tiuia_
(correctum ex _uita_) scribitur, in bis rebus ubique
conmemorantur, et Varro hoc loco notissimorum organorum musicorum
exemplo demonstrare uolt, quid sonus medius sit. "mese:" autem
primitus nominabatur media chorda heptachordi eiusque sonus (Varr.
de l.l. X 46 p. 571. cf. fragm. post Censorin. 12, 3 p. 90 Iahn.
R. Westphal harmonik u. melop. d. griech. p. 84 sq.), postea erat
certa notula musica cuiusuis organi, quamquam iam in octachordo
nondum media erat, ut aut metuam ne nomen magis quam rem Varronem
respexerit, aut hic quoque uestigia singularis neglegentiae
Seruianae notandae sint. noli autem mirari quod tam audacter
_illa quae_ in _illum qui_ mutaui; in archetypo enim e quo codex
Lauantinus descriptus est uerba admodum breuiata legebantur, unde
uerborum exitus saepissime corruptos esse adnotatio nostra critica
docet. num autem in extremis uerbis recte Varronis mentem
adsecutus sim qui rei musicae me peritiores sunt uideant.

Footnote 39: Eadem quae Glaucus Samius prosodiis prioribus dederat
nomina recurrunt