i hanc rem aut brevissime ut Seruius par. 5
expediunt aut omnino praetermittunt, frustra quaesiuimus. cum igitur
de conmuni fonte, e quo Seruius plura pauca Victorinus mutuatus sit,
cogitari nequeat Seruique libellum ab excerptore quodam neglegentur
conpilatum esse praeter ea quae exposui doceant uerba abrupta
paragraphi sextae statimque additum dictum Quintiliani{35}, quod hoc
loco neque intellegi nec ferri potest, alteram particulam Seruium e
Victorino sumpsisse alteram e scriptore nunc deperdito transtulisse
censeo. neutra uero ex Varrone fluxit, si ea sequimur quae certis
argumentis probari possunt. his igitur particulis reiectis ad alteram
partem magna eruditione insignem (par. 17-30) transeo, quam praeter
aliquot Serui additamenta totam e Varrone haustam esse Seruius ipse
satis manifeste declarat, qui eius egregiam harum quoque rerum
peritiam magnis laudibus effert eumque plurimis et clarissimis
auctoribus usum esse adfirmat. utrumque ad mediam quidem prosodiam
spectat, sed reliqua ab eodem esse accepta et res artissime inter
se coniunctae et Varronis sententia de flexa prosodia par.22 prolata
reconditiorumque auctorum doctrina de eadem prosodia e scriptore
quodam doctissimo hausta et testimonia aliquot ex aliis scriptoribus
repetenda docent. incipiunt autem Varroniana his uerbis (par.17) _Quot
ergo sint prosodiae dicendum est._ quae enim praecedunt{36}, quamuis
ea primo obtutu principium huius alterius disputationis esse facile
contendas, partim Varronis sententiae repugnant, qui infra (par.24. 8)
uocis altitudinem sed non tempora syllabarum accentibus discerni
dicit, partim e paragrapho prima repetita sunt, partim ad superiorem
expositionem spectant. reliqua neglectis eis quae Serui esse res
ipsa docet ad Varronem refero, cuius praeterea paragraphi illae duae
prioribus particulis interpositae (7. 8) sunt, in quibus ex parte
eadem doctrina recurrit et interiores uocis et accentuum leges
tractantur, quibus cetera nituntur.

Footnote 34: Quod caput non suo loco legi recte iudicauit
L. Spengel allg. schulzeitung 1832 II p. 285.

Footnote 35: Serui uerba p. 526 par.6 sunt haec: 'Est autem forma
acuti accentus ... uerbum hic non id intellegendum cui proprie
grammatici tempus cum persona dicunt accidere sed accipiendum
generaliter pro qualibet parte sermonis ut est a Vergilio (Aen.
VIII 404) dictum _ea uerba locutus_ et nobis mos est dicere
_uerba aliquem fecisse_, cum omnem orationem uolumus intelleg