ionem jam esse perductum,
per quam transiturum me ab aegritudine ad sanitatem, intercurrente arctiore
periculo*, quasi per accessionem quam criticam medici vocant, certa
praesumebat.

[Sidenote: II. Epulae et synaxis apud sepulcra martyrum.]

2. Itaque cum ad Memorias[129] sanctorum, sicut in Africa solebat, pultes
et panem et merum attulisset, atque ab ostiario prohiberetur; ubi hoc
episcopum vetuisse cognovit, tam pie atque obedientur amplexa est, ut ipse
mirarer* quam facile accusatrix potius consuetudinis suae, quam
disceptatrix illius prohibitionis effecta sit. Non enim obsidebat spiritum
ejus vinolentia, eamque stimulabat in odium veri amor vini, sicut plerosque
mares et feminas, qui ad canticum sobrietatis, sicut ad potionem aquatam
madidi nauseant. Sed illa cum attulisset canistrum cum solemnibus epulis
praegustandis atque largiendis, plus etiam quam unum pocillum* pro suo
palato satis sobrio temperatum, unde dignationem sumeret, non ponebat. Et
si multae essent, quae illo modo videbantur {84} honorandae, memoriae
defunctorum; idem ipsum unum, quod ubique poneret, circumferebat; quo jam
non solum aquatissimo, sed etiam tepidissimo* cum suis praesentibus per
sorbitiones exiguas partiretur: quia pietatem ibi quaerebat, non
voluptatem. Itaque ubi comperit a praeclaro praedicatore atque antistite
pietatis praeceptum esse ista non fieri, nec ab eis qui sobrie facerent, ne
ulla occasio se ingurgitandi daretur ebriosis[130], et quia illa quasi
parentalia superstitioni gentilium essent simillima; abstinuit se
libentissime: et pro canistro pleno terrenis fructibus, plenum
purgatioribus votis pectus ad memorias martyrum afferre didicerat; ut et
quod posset daret egentibus, et sic communicatio[131] Dominici corporis
illic celebraretur, cujus passionis imitatione immolati et coronati sunt
martyres. Sed tamen videtur mihi, Domine Deus meus, et ita est in conspectu
tuo de hac re cor meum, non facile fortasse de hac amputanda consuetudine
matrem meam fuisse cessuram, si ab alio prohiberetur, quem non sicut
Ambrosium diligebat, quem propter salutem meam maxime diligebat; eam vero
ille propter ejus religiosissimam conversationem, qua in bonis operibus tam
[Sidenote: Rom. 12, 11.]_fervens spiritu_ frequentabat ecclesiam: ita ut
saepe erumperet, cum me videret, in ejus praedicationem*, gratulans mihi
quod talem matrem haberem; nesciens qualem illa me filium, qui dubitabam de
illis omnibus, et inveniri posse _viam vitae_ minime put