teras inspiciens, eadem
debuit dicere de Esau et de Jacob; sed non eadem utrique acciderunt. Falsa
ergo diceret: aut si vera diceret, non eadem diceret, at eadem* inspiceret.
Non ergo arte, sed sorte vera diceret. Tu enim, Domine, justissime
moderator universitatis, consulentibus consultisque nescientibus occulto
instinctu agis, ut dum quisque consulit, hoc audiat {111} quod eum oportet
audire occultis meritis animarum, ex abysso justi judicii tui, cui non
dicat homo: Quid est hoc? aut quid hoc? Non dicat, non dicat; homo est
enim.

[Sidenote: VII. Misere torquetur inquirens unde sit malum.]

11. Jam itaque me, adjutor meus, illis vinculis solveras, et quaerebam unde
malum, et non erat exitus. Sed non sinebas me ullis fluctibus cogitationis
auferri ab ea fide qua credebam et esse te, et esse incommutabilem
substantiam tuam, et esse de hominibus curam et judicium tuum, et in
Christo Filio tuo Domino nostro, atque* Scripturis sanctis quas Ecclesiae
tuae catholicae commendaret auctoritas, viam te posuisse salutis humanae,
ad eam vitam, quae post hanc mortem futura est. His itaque salvis, atque
inconcusse roboratis in animo meo, quaerebam aestuans unde sit malum. Quae
illa tormenta parturientis cordis mei! qui gemitus, Deus meus! Et ibi erant
aures tuae, nesciente me. Et cum in silentio fortiter quaererem, magnae
voces erant ad misericordiam tuam, tacitae contritiones animi mei. Tu
sciebas quid patiebar, et nullus hominum. Quantum enim erat quod inde
digerebatur per linguam meam in aures familiarissimorum meorum? Numquid
totus tumultus animae meae, cui nec tempora, nec os meum sufficiebat,
sonabat eis? Totum tamen ibat in auditum tuum, quod [Sidenote: Ps. 37,
9-11.]_rugiebam a gemitu cordis mei_, et _ante te erat desiderium meum, et
lumen oculorum meorum non erat mecum_. Intus enim erat, ego autem foris.
Nec in loco illud: at ego intendebam in ea quae locis continentur, et non
ibi inveniebam locum ad requiescendum; nec recipiebant* me ista ut dicerem,
Sat est, et bene est; nec dimittebant redire, ubi mihi satis esset bene.
Superior enim eram istis, te autem inferior; et tu gaudium verum mihi
subdito tibi, et tu mihi subjeceras quae infra me creasti. Et hoc erat
rectum temperamentum[157], et media regio salutis meae, ut manerem ad
imaginem tuam, et tibi serviens dominarer corpori. Sed cum superbe contra
te surgerem, [Sidenote: Job 15, 26.]_et currerem adversus Dominum in
cervice crassa scuti mei_, etiam ista infima supra me